Ateş böcekleri solo yapar 
Sokak lambaları taksimde
Girer koynuna yalnızlığın öyküsü
Okursun 
Sabahı bekler uykusuzluğun

Karar veremezsin ne yana dönsen yüzünü
İsyan eder yastık söyleyemez küfrünü
Tavan çöker üstüne çekemezsin yükünü
Hatırası vardır eşyaların
Toplayıp kaçamazsın göçünü

Damga vurmaksa geceye özlemle
Varsın kara olsun rengi
Gün ağarır
Güneş boyar geceyi 
Sabahında içeriz yalnızlığın zehrini...

Mustafa Yılmaz