Hayatýmýz bir ýrmaða benzer, akarken kimin akýp içimize karýþacaðýna karar veremeden farkýnda bile olmadan bütünleþiriz onunla hýzlýca... Hayatýn bu kadar basit ve karar vermenin ne kadar önemli olduðunu zaman içinde böylelikle anlarýz.  Hep bizi aþan bir irade vardýr. Ne kadar kendimize doðru ve garantili yön bulup vermek istesek de, istediðimiz gibi olmaz çoðu zaman. Günah iþleriz, tövbe ederiz. Ne kusur bulsak onu yaþarýz. Hayat senli benli durmadan akar gider. Her þey-insan ve eþya birbirine benzer, aslýnda onda gördüðümüz fark, o anki görmek istediðimizdir. Gördüðümüz þekilde elektrik alýrýz ya da almayýz. Kimini dost kimini düþman kabul ederiz. Neden böyle yaptýðýmýzý bile anlamayýz. Dizimizi vurduðumuzda ise olan olmuþtur iþte… Birinin roman kahramaný oluruz da fark etmeyiz.

Ýnsan istek ve hedefler doðrultusunda aslýnda hep aynýdýr, týpký doðumda ve ölümde olduðu gibi... Her þeyi çirkinleþtiren de güzelleþtiren de yine biziz.

Saffet Kuramaz