KALMADI
ağaç gibi dikildim
yaprak gibi döküldüm
çiçek gibi açtım
çiçek gibi soldum
su olup toprağa damladım
gece gibi karanlık oldum
gündüz gibi duman oldum
kalem gibi kırıldı ömrüm
defter gibi yazıldı acılarım
yaşantım yaprak gibi kurudu
halimi halimden sormadılar
yaşam dalında diken oldum
ayrılık çukuruna battım
derdim derdimden beter olmuş
kuşlar gibi yaşıyamıyorum
gözler gibi göremiyorum hayatı
elim,ayağım
hasret zincirine bağlandı
yaşam tohumum kalmadı
yaşam yapraklarım kalmadı
elim,elimde kalmadı
gönlüm,gönlümde kalmadı
yüreğim,yüreğimde kalmadı
ben kendimi kendimden soramadım
kimden kendimi sorayım
yaşam dilim kalmadı
hayat sözlerim kalmadı
daraldım,sıkıştım dünya duvarında
hayata konuşacak yüzüm kalmadı
döküldü acı göz yaşlarım döküldü
canım,bedenim yaşlandı
ruhuma güvencem kaldı
canımı,canımdan aldılar
bedenimi bir deri,bir kemik bıraktılar
acı kaderimden sormadılar
ayrılık acısına söylediler
ayrılık acısıyla sürünsün dediler
ölüler gibi öldürdüler
yerden,yere vurdular
ölüleri diritemediği gibi
ömrümü diriltemediler
yüreğim defterimi yaktılar
feleğin silesine vurdurdular
derdimi,derdimden küçütmek istedim,küçütmediler
derdimi,derdimden büyüttüler
büyük dertler içerisinde öl dediler
dertsiz,kedersiz yıllarım kalmadı
kalmadı güzel yaşamlar kalmadı
yaralarıma ilaç,merhem kalmadı
güneş gibi doğdum
güneş gibi yaktım ömrümü
hayat gözünü bana açmadı
ayrılık yüklerin altında kaldım
hayatımdan,yaşantımdan çaldılar
hayat yuvasından kovdular
yaşam çiçeklerimi kuruttular
gelde yaşanacak can,beden bul
ŞAİRİ,YAZARI:GALATASARAYLI Mahsun Zaza Tuğrul
28.01.2016