Online Üye
Online Ziyaretçi
PORSELEN KADIN/ RİVAYET KİPİ 80
Her gün resmine bakardım
Bilmem/ kaç kez hem
Su perisi gibiydi
Beyazdı
Bakarsam/ yüreğim aydınlanır
Bakmasam/ kendimi eksik sayardım
Kimi gün/ beyaz bir kuğu
Kimi gün/ beyaz bir martı sayardım onu
Bakardım
Resmine dalardım
Bebeklerin yüzündeki pembeliği görürdüm onda
Çocukların yüzündeki gülücüğü
Resmi gerçeğe dönüşürdü sonra
Kokusunu/ içime çeker/ öpmek isterdim gerçeğini
Öpemezdim
Saçları salınırdı sularda/ mavi beyaz sandallar gibi
Endamı nergis
Bitimsiz bir dans gibiydi suda salınışı
Elleri hovarda
Göğsü/ iki beyaz güvercin
Fettan ederdi kimi bakışlarını
Kimi porselen irisi
Ya o gıdığı
Pembe bir tona bürünürdü/ en çok da
Roza
Salınışı beyaz
Yakışı yıkışı sarıydı/ alev rengiydi
Bıkmadan usanmadan ona bakardım/ bakmadan/ duramazdım
Gecesefasına karışırdı gece
Gündüz hep başka türlü bir çiçek
Bütün zaman kiplerinde ille de hep o olurdu
Şiir olurdu
Ben şimdiki zamanın hikâyesi olurdum hep
O dilek
İstek
En çok da/ rivayet kipi olurdu
Porselen kadın.
özay sağlam