Aklıma sürgün hatıralar
Şimşekle tasarlanmış kılıcın açtığı yarayla acı verir
Toprak kurak
Öğütçüsü bunak
Savurur estikçe Latin dansı sesinde kumlara hükmeden
…/Zamana bağlanan umutlar erir
Eridikçe akıl delirir!
Ey mızrağı elindeki vahşi
Sen oldun cahillerin başı
Yayıkta sallanırken ayranın değişimine sabırsız
Hani “sütüme ne oldu?” diyen çocuktun şükürsüz
Karınlığa bulanmış ağlayışında kaymağı durmadan yeren
…/Körlenmiş ön yargı bir kere, bakınca karanlık zindanlara benzeyen duvarlardan
Gülünü soldurup koşarken dikenlerini döktüğünde kaçardın acıyla nazarlardan!
“Kime faydası varsa ürettiysen!” der eserin
Dur soluklan cahil onu okuyorsan eğer
At! İlk önce gözlerindeki dinmeyen kederin
Aklına sürgün hatıralar canlansın hıçkırıklarla
Dökülsün ağıtların kuruttuğun topraklara
…/Heykelin ruhu yokmuş meğer
Diyeceksin çıraklarına…
Aklına sürgün hatıralar
Başkasına model haritalar
“Dur” diyecek olur “Ben ettim sen etme!”
“Yolun sonu uçurum gitme!”
Dersin de,
…/İsyanı öğretmişsin öğütlerde
Akıl kısa, boy yarışır söğütlerde!
Gider kendinden emin
Peygamberden başka var mı emin söylesene
“Ben” der “Bilirim sana ne!”
Ey cahil peygamber bile “Ben” dememiş, katmamış benden bir tek harf hadisine!
Akacak kan damarda durur mu?
Hiç kurt geceleri boşa ulur mu?
O uçurum nar olmuş cehennem alevi
Tövbe kapısı açık sönmeden feneri
…/Korkunun ecele faydası yokmuş meğer
Diyeceksin çıraklarına!
Aklıma sürgün hatıralar
Görüyorum kabirlere kefensiz yatırırlar
"Yoksa şehit mi oldum" der sevinerek
Kan arar durur teninde gezinerek
…/"Şaşırdım kaldım yok işte bir tek kan lekesi!”
“Nerede?” Der, “Şehitlik hissettiren ebesi?”
"Kahramansın diyorlar işitiyorum sesleri"
"Kadehler kalkıyor kutluyorlar zaferimi"
Dikilmiş heykeli bir zaman sonra
Pislerken üzerini derler “Bu da kimmiş soyka”
"Senden sonrada heykelin eceli tatmış"
"Toprağın içine batmış"
"Sende iman mı vardı ki, olsun şehitlik ruhu"
"Dünya der dururdun tınmazdın o berbat huyunu"
"Hanlar saraylar altınlar yığdın"
"Yemeden terk ettin sattığın etin budunu"
Kalbimde sürgün hatıralar
Anlatmakla bitmez bu satırlar
Lakin toprağa karışınca tenTasavvur eder her can
…/Çölün ateşiyle yanar kavrulur
Okundukça Amel "Ben" savrulur!
Saffet Kuramaz
