İnsanın yok hükmünde sayıldığı çağdayım
Bu yüzden her kelamım küfre dokunur benim
Doğmamış umutlara kıyıldığı çağdayım
Ondandır her selada adım okunur benim
İsyanlar birikirken her gün yaka cebimde
Takvimlere yorulmuş günleri ekliyorum
Dili bağlı mısralar inliyor edebimde
Yazacak çok şey var da zamanı bekliyorum
Rüzgarın önünde ki yaprak kadar acizim
Üflesen savrulurum tutsan gözlerim kanar
Varla yok arasında sıkışıp kalmış izim
Deliler beni uslu, uslular deli sanar
Şimdi kim anlayacak ben neden muzdaribim
Kim haberdar içimde ölen düş sayısından
Ben ki kendi kendimle yıllardır muharibim
Bir kez olsun geçmedim barışın kıyısından
Ne sigara ne bir çay ne karanlık ne gece
Musallada bekleyen ölüler anlar beni
Kalem ıztırabımı kussa da hece hece
Ancak timarhanelik deliler anlar beni
Kaç matem saklanıyor ağarmış saçlarımda
Her teli ayrı kahır her teli başka çile
Ziganadan çığ düşse yanar avuçlarımda
İçimde ki yangını söndüremez kar bile
Attığım her adımın ötesi başka tuzak
Ya bombalar patlıyor ya serseri bir mayın
Ölüm an kadar yakın yaşamak hayli uzak
Gördüğünüz eşgali yürüyen ceset sayın
Suretiyim sâdece kimliği yitik ruhun
Aynaya düşen resim hiçliğe münhasırdır
Çünkü ben doğduğum gün tufanı kopmuş Nuh'un
Sağanaklar yağıyor gözümden kaç asırdır
O kadar çok öldüm ki bir rüyanın içinde
Hangi ölüm canımı acıtacak şaşarım
İsmim kayıp olurken bir çokluğun hiçinde
Varsın yıkılsın dünya ben ölünce yaşarım
Mutlu Aydurmuş
(
Bir Delinin Güncesi 4-son Söz başlıklı yazı
maydurmus tarafından
24.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.