Ömür…
Sayfalarını
Bir bir sessizce
Her ibrette aldığı dersle
Özünden aksettirdiği mefkûresiyle
Öte için silinmeyen izler bırakıyordu
Fikirsiz akıl, zikir siz kalp tasavvur yapamıyordu
Yaşamak için yaşıyor olmanın heveslerinde kaybediyordu
Hangi suali aralasam ve sorsam okuluna girmedim diyordu
Lakin merakı, azmi, aklı, sabrı başka arzuları için kullanıyordu
İrade sahibinden başka sorumlu yoktu, sahip bunu anlamaktan uzaktı
Mustafa Cilasun
