Bir bulutun üstünde kar gibi bekleyerek,

Güneþ deðdiði zaman damla damla akalým.

Yürek kývrýmlarýna sevgiyi yükleyerek,

Gururla sunmak için bir meydana çýkalým.

Þefkatli kucaklarda huzurlu ölüþlerle,

Cimriliði unutmuþ sevgiyi bölüþlerle,

Ateþ sarýsý gibi sýmsýcak gülüþlerle,

Dokunduðu  tenleri yakar gibi bakalým,

Sevgiyle donatýlmýþ týrnaðýmla saçýmla,

Ya da; sevginin sebep olduðu her acýmla,

Alevlenmiþ yürekten uçuþan kývýlcýmla,

Kâinat yangýn görsün gökyüzünü yakalým.

Ayser ÖZBAKIR