Online Üye
Online Ziyaretçi
Dünü düne bıraktım dedin
bahçende yas var gibi
boyunlarını büküp,
sararıp solmuş bahçenin çiçekleri
perdeleri kapalıydı tüm pencerelerin
ev bile küskündü sanki, sessiz bir dağ gibi
anılar dört bir yana savrulmuş
her yere hayalet gibi gölgeler sinmişti
sen ise
bir savaştan mağlup çıkmış gibi
bükülmüştü belin
şaşkın ve ürkekti bakışların
sanki arıyor ama görmüyor gibiydin
ben o an sana,
geçmişi ardında bırak dedim
bana bakıp sanki gülümsedin
ağlıyormuydun gülüyormuydun
inan bilemedim
kısık çatlak bir sesle,
üzülme, anılarla vedalaştım
ve bıraktım dedin, dünü düne
Canan Onuş -19-06-2015