sırtımda muhabbet yetimliği
kimselere anlatamıyorum kendimi .....
başımda deli bir fırtına..
tarumar ediyor marinalarımı
çıkan her bir ses yırtıyor kulaklarımı
ne kader halden anlıyor ne felek
her bir hücrem karanlık,
hasret kalıyorum günlerin aydınlığına..
koca bir ağırlık çöküyor gözlerimin karasına
dulda bir yer yer arıyorum kendime
ağlıyorum.... canım sökülene kadar
sevmek ne imiş... işte o vakit anlıyorum . .....
vuruyorum başımı taş duvarlara
yanıyorum ayrılmışlığıma
ölüyorum yokluğuna
seni arıyorum yüzümde uzun uzun..
kahroluyorum engel olamadığım için gidişine
kahrediyorum sensiz geçen günlerime
koca bir bulut gelip otuyor yüreğimin üzerine
uzanıyorum dokunamıyorum mavilerine
düşüyor siyah saç tellerim önüme..
bir siyahı daha uğurluyorum kendi ellerimle
işte o an bir gül büyüyor kabrimde..
anlıyorum ,ki sen hala bende sen hala içimde....
LESKÜY NARUT......YOK OLUŞUNDAN BİR ÖNCEKİ GÜN...
