(Deniz Gezmiþ’e)

Týpký ellerimiz gibi

Ne zaman göz göze tutuþsa gözlerimiz

Ve ne zaman mehtaplý bir gece gibi

Ay ýþýðý dökülse gözlerimizden

Utangaç ve acemi bakýþlarýmýz ýþýl ýþýl çarpýþýrdý tenhalarda…

Yüzünde bahar ve güneþ taþýyan bir çocuk gibi

Ne zaman sevinçle koþtursak sokaklarda

Ve özgürlüðe koþulu bir kavganýn

Hasrete bulaþmýþ bir aþkýn

Ve aþka dair muhteþem bir düþün en olmadýk bir anýnda

Bir martý telaþýyla ne zaman gülsek birbirimize

Ve ne zaman içli bir þarký gibi

Dokunsa gözlerimiz birbirine

Dudaklarýmýza martýlar konup konup havalanýrdý…

Ne zaman sussak

Ve ne zaman kavgadan, sevdadan söz etmeyi unutsak

Bir devrimcinin yerine getirilmeyen son arzusu

“…demli, sýcak, güzel bir çay…”

Ve  “…Rodrigo’nun o ünlü Gitar konçertosu…” gibi

Biraz üzgün, biraz kýrgýn, biraz yaralý

Daraðacýnda susturulan üç güzel halk türküsü

Kavgadan erken ayrýlmanýn o dayanýlmaz hüznü

Ve imkânsýz bir düþ gibi

Aramýzdan sessizce geçip giderdi aþklar

Ve aþklarý yarým kalan arkadaþlar…

(6 Mayýs 2016)