Öyküler, hýzla deðiþen toplum jeneriðinde ve yoðun iþ akýþýnda, kiþiye bir nefeslik arada, nereden gelip nereye gittiðini hatýrlatan hikâyelerle doludur. Bu zengin içerik insanýn fazla zamanýný almadan, kendi içinde veya etrafýnda göremediði olaylara bir manada ýþýk tutar ve kiþiye yapacaðý iþlerde devamlýlýk kazandýrýr. Güzel bir yaþamýn sayfasýna sýðan küçük bir dipnot oluverir.

Mesela, parasý çok olan kiþi, halk otobüsüne binmez. Halkýn yoðun gezdiði sokaklarda dolaþmaz. Rahatýný bozacak eylemlerin içinde bulunmayý istemez. Kendine göre küçük bir dünyasý ve onu saracak belli belirsiz rüyalarý vardýr. Hep aynýlarý yaþarken, nereden gelip nereye gittiðinin farkýnda olmadan, israfýn içinde, kendisinin birçok kötü alýþkanlýðýna dur diyemeyecek kiþilerden yoksun, aslýnda en zavallý konumunda yaþar gider. Ýþte, bu gibi dar alana sýkýþmýþ, gurur duvarýna bedenini yaslamýþ kiþileri anlatarak, hem bunu okuyan bu tip okura yol gösterir, hem de bu zenginliðe sahip olamayana rahat bir nefes aldýrýr ki, kendisine hedef seçtiði bu zavallý kiþi örnek alacaðý kiþinin olamayacaðýný görür! Bu tür öyküde, insanýn parayla alamadýðý, içini baþkasýna dökmeye güvenemediði olaylar zinciri anlatýlýr. Öykü ders verir, kimseye yormadan, hesap sormadan böylece.

Hiç kimse, geçmiþine dönüp, falan tarih ve filan saatte ne yaptýn sorusuna cevap veremez. Hayatýný videoya alýp izlemek istese buna ömrü yetmez. Öylesi kiþiler, olaylar, paylaþýmlar tanýr ki… Ýzleri çaya benzemeyen, yaþamýn bir nevi özeti-dem tadýndadýr. O deme sýcak su eklediðinde, geçmiþi unutturup, geleceði yaþamasýný saðlar. O dem gereklidir. Yani deneyimler ve tecrübeler yaþamýn ta kendisidir. Fakat biz bu dem tadýný unuttuðumuz için öyküler bize bu yaþadýklarýmýzý hatýrlatýr. Geçmiþte ki, bir anýyý, doðru yanlýþ yaptýklarýmýzýn muhasebesini yaptýrýr. Paylaþtýðýmýz kiþileri bulur, belki de olaylara ve yanlýþ anlaþýlmalara olgunca bakarak helalleþiriz. 

Öyküler, toplumun en olmasý gereken dinamiklerini hatýrlatarak geçmiþle gelecek arasýna köprü kurar. Gelecek nesillere kendini tartmasý ve hayatýný kolaylaþtýrmasý adýna ders vermesi neticesinde güzel bir yol çizer.

Elimiz kalem tutabiliyorsa, duyduðumuz veya hissettiðimiz senaryolarý kâðýtlara aktarmak gerçekten toplum dinamikleri açýsýndan bir ihtiyaçtýr. Toplum büyürken ve paylaþýmlarýmýz geniþlerken, bu karþýlýksýz ve maddeden uzak, duygusal baðlarý saðlam paylaþýmlara taþýyan nihai bir rýhtým kolayca inþa edilebilir böylece.

Eli kalem tutan, yazmaktan üþenmeyen ve bu yazýlmýþ öyküleri sizleri okumaya davet ediyorum.

Saffet Kuramaz