seni her gün her gün böyle ümit eder-miydim
ger-çeklerimin içinde seni deli gibi arar-mıydım
odamın duvarlarını resmin,le süsler-miydim..
yazdığım şiirler kalbimi acıtırken,
yokluğunda ecel karşısında böyle cesur dururmuydum
şehrime yağmur yağarken mevsimlerimin tenhasında
yağmur damlalarına eşlik eder-miydi gözlerim,
onca yaz sıcağı kaynatırken toprakları,
ben güneşin saflığında hiç böyle üşür müydüm.....
iki dudağımın arasında ezber ettiğim kadın,
bazen diyorum gerçekmiy,din,
gerçek olmasaydın bir telaş içinde uyanırmıydım sabahlara
dolanıp dururmuydum başımda tarifi imkansız bir acıyla
tutunurmuydum bir inatla..
sarılırmıydım gittiğin gün alt üst olan dünyama
suçum yok iken dolanırmıydım ayağımda paslı bir prangayla
kendimi arar dururmuydum soru işaretlerinin arasında
canım buz keserken ahşap evin tutarsızlığında
bir gülümseme düşermiy,di sebep yokken dudaklarıma
bu sevdanın nereden biteceğini bilmeden.
atarmıydım canımı sevdam uğruna ölüme defalarca
herkesten her şeyim,den kaçarken senelerce
sana yakalanırmıydım yaralı bir kuş cenderesinde
dökermiy,dim saçlarımı her bir isminin harfine
seni sevmenin yanlışların en yanlışı olduğunu bile bile.....
bir gülüşüne.. bir bakışına ,bir seviyorum deyişine !
sessiz sedasız ölümü davet eder-miydim gençliğime.....
LESKÜY NARUT..........YOK OLUŞUNDAN BİR ÖNCEKİ GÜN
