DUMAN OLDUM ELİNDE
Dört mevsimi kış etti, inim inim inletti
Notası hüzün çalan keman oldum elinde.
İçimdeki çocuğa her gün masal anlattı
Yüzüne bakılmayan roman oldum elinde.
Uydusunu kaybetti aşk adlı gezegenim
Çatlardı sabırr taşı halimi görse benim.
Günden güne sararıp soluyorken bedenim;
Gözlerini kapatıp yuman oldum elinde.
Kayboldum, beni bende bulana da sarıldım
Dün dostken bugün düşman olana da sarıldım.
Ne yalan söyleyeyim; yılana da sarıldım
En olmazdan çareyi uman oldum elinde.
O şiirdi, ben mısra hep satır arasıydım
Fikrinin gülü değil üzümün karasıydım.
Oysa ki bir zamanlar kalbinin yarasıydım!
Görmedi gözü beni duman oldum elinde.
Gece gündüz gerildi hicranın tülü gama
Ben cananım dedikçe kınından çıktı kama.
Bu sevdanın yangını ömre bedeldi ama...
Yaktı yaktı, savurdu saman oldum elinde.
Kahredip eyvah deyip akıttım göz yaşımı
Akıllandım..! Duvara vura vura başımı.
Yar gönlünde arasın artık mezar taşımı
Ah ne kadar toymuşum yaman oldum elinde.
Ahhh ne kadar toymuşum yaman oldum elinde.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER... EYLÜL 2010 SAAT: 13:25
