Ölürsem Güneşe Giderken Öleyim..
Kırlangıçlar köyümüzü terkettiğinde
Damdaki kar eridiğinde
Kuzular sudan döndüğünde
Kimse yokken öleyim
Sessiz bir dünya garibinde
Eflatun ve kırmızı gibi öleyim..
Dedemin ceketini giydiğimde oysaki
Cennetin bütün güzel kuşları karşımda
Önünü iliklermiş
Babam anlattı..
Halam bütün narları bana gönderdiğinde
Kommagene krallığı yıkılırmış
Ben orda yokken vurulayım derdim işte
Çünkü ben kızılı severim...
Ölürsem güneş'e giderken öleyim
Böyle darmaduman
Böyle tüm benliğimle
Böyle mahzun
Ve kayıp...
Ölürsem güneş'e giderken öleyim
Kağıt kalem bittiğin de öleyim ki
Beni kimseler yazmasın
Çünkü annem okuma yazma biliyor...
(
Ölürsem Güneşe Giderken Öleyim.. başlıklı yazı
Mitolojicapo tarafından
16.06.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
