Kim bilir belki de hiç yoktun sen

Belki de bir hayali düşü sevdim ben.

Aşk ile tırmandığım o dağın zirvesinden,

Kopardığın son çığla,

Yuvarlana yuvarlana

Uçurumun en dibine

Yürek üstü düştüm yine Açelya.


Şimdi bütün duygularım ağır yaralı

Acısı doruğa ulaşan demin,

Şiirini yazarken, kanıyordu kalemim.

Ve her mısrasında aşkı intihar ettim .


Oysa sendin hayatımın karşı kıyısı.

Sevgiyle uzattığın gönül salına,

Tutunup varmak isterken yanına,

İttin beni yürek üstü Açelya .


Gece yüklü gök taşları yağdı üstüme .

Kaldım enkaz altında.

Ah ömrümün iyileşmez yarası

Alıştırma beni yokluğuna .

Varsan, tut kaldır ellerimden.

Yoksan ,zaten öldüm ben ...


MELAHAT ÇETİNKAYA 


( Yürek Üstü başlıklı yazı Şiir Yürekli tarafından 13.07.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu