Online Üye
Online Ziyaretçi
İsteklerimle kavga ediyorum.
Çünkü doymak bilmiyor!
Hayallerimle dövüşüyorum çünkü
gerçek özlemlerime dönemiyorum!
Umutlarımla sersemliyorum. Çünkü
dünyada ondan başka yaşayacak bir şey bulamıyorum
Ne yana dönsem hangi köşeyi
dönsem uçurum kenarında hissedip, geriye dönemiyorum!
Dünya yetmiyor bana… Hani İmam
Rabbani der ki, “Dünya hayatının Allah indinde kıl kadar kıymeti olsaydı,
kâfirler ondan faydalanamaz ve şerlilere dünyadan bir şey verilmezdi!” demek ki
isteklerim, hayallerim ve umutlarım bu dünyadansa kıymetsiz şeylerin
peşindeyim. Boş şeyler için kavga ediyorum…
Varsın doysun yalakalar
Varsın edepsizlik yapsın kendini
sanatçı zannedenler
Varsın dünya zenginlerin olsun,
yedikçe doymasınlar
Varsın çırılçıplak soyunsun
birileri ve seyretsin tapanları…
Yokluğa değil tokluğa dönsün
güneşleri
Dolunay kavgaları…
Alkışlasalar ne olur ki,
doldursak öğütler, yaşamadıktan sonra… Yaz desinler yazılana, şak şak…
Dünya şeytanları sahnede cirit
atsın, sizde oradan uzakta azla yetinin… Bu yeter bana deyiverin!
Kavga etmiyorum. Dövüşmüyorum.
Sersemlemiş hiç değilim. Benim derdim Allah’ın beni sevmesi. Beni terk etmesin
kavgası… Bu dünya Karun’u doyuramamış… Kleopetra’yı güzelliğe doyuramamış!
Neron yakmış, yine her asırda yakılacak yeni bir Roma olmuş, deliler hep var
olmuş… O deliler aşık olmuş, sevmiş sevilmiş, bu yüzden dünya yaşanılır olmuş…
Bir hadiste, “ Her kim zengine
zenginliğinden dolayı tevazu gösterirse, eğilirse imanının üçte biri gider!”
diyor. Güçlünün yanında değil zayıfın yanındayım-yokluğa aşina! Dünya ile kavga
etmiyorum, değmez ki…
Sürtüklerin, sarhoşların, iki sallayıp
paraya para demeyenlerin, bir şarkı söyleyip sanatçı zannedenlerin, taptıkları
dünya oldukça onu kaldıramayan ve her türlü uyuşturucuya müptela zengin görünen
zayıfların dünyası, benim dünyam olamaz. Bu dünyada cenneti bulamayacağım
kesin.
İnsandan başka her şey mükemmel
yaratılmış, insan öylesine zayıf-ona dünya verilmiş. Kurumuş odun ile
beslenirken-onun verdiği meyvesine şaşırmamış! Yedikçe verilmiş “Niye
tükenmiyor!” diye düşünmemiş. Siz kıymetsiz bir şeyinizi sevdiğinize verir
misiniz?
Eğer dünyayı terk etmezseniz,
ihtiyacınızdan çok ihtiyaç duyarsanız, ne gece uyuyabilir ne de gündüz gerçeği
görebilirsiniz. Kavga edersiniz-“Ben” üzerine!
Eğer dünyaya bağlılığınız devam
ederse kıymetsizleşirsiniz!
Saffet Kuramaz