Online Üye
Online Ziyaretçi
DERİN ÇİZGİLERİM
Derinleştikçe derinleşiyordu,
Neden diye soramıyordum …
Her çizginin anlamı, bir çileli hayatın öyküsüydü …
Boğazı düğümleniyor,
Yutkunuyor …nefessiz bıraktı kendini …
Dökük kırıp harflerine kurban olayım !
Sen yiğit adamsın !
Sen mert, özü sözü bir adamsın …
Yokluğun senden öğreneceği çok şey vardı …
Vah beni, vah beni !
Çıkrıkçılar yokuşunun viranesiyim …
Avucuma aldığım paramparça kerpice baktım,
Ufalandım, ufalandım,
Ufalandıkça dökülüyorum, hayat gibi,
Hiçbir şeye üzülmüyorum da …
… çoraklaştım diye …
Ayaklar bastı mıydı eskiden,
Kırılmaz, parçalanmazdım …
Sert dururdum,
Şimdi mi ?
Çizgilerden belli olmuyor mu !
Derinleştikçe çöküyor,
Hayat bir vurdukça,
Bu da kaymak olsun diye bir daha vuruyor …
Yoruldum evlat !
Heyttt be !
Nerde o eski ben …
Nerde o eski Karacakurt !
Dağların yiğidi …
Mert, özü sözü bir adam !
Çorak toprak gibiyim artık,
Ufalandıkça dökülüyor,
Elde kalan acı tuz …
Çizgilerim derinleşiyor,
Acılarım yetmiyor artık,
Ben benden olmuyorum,
Ölümsüzlük gel yine sen,
Çoraktan ne kaldıysa,
Derinleşiyorum,
Vah beni, vah beni !
18.08.2016 – 11:20
Okyanus Yürekli Adam