Belli belirsiz bir yolda yürüyordu çocuk gökyüzü ekseninde her yaný gümüþi renkli bir virane                              Bir dere kenarýnda bungun sulardan içiyordu çocuk acýmtrak tatlarý ket vuruyordu, yeryüzü kendini kaybettiði bir salhane                                                                                                                                                           Burjuvalar dünyasýnda yapayalnýzdý çocuk dünya kendini tamamlayamadýðý bir meyhane                                   Bilinen her þeyin kýsacýk bilinmezliðinde konaklýyordu çocuk her yaný zýtlýklarla kaplý küçücük bir ulumhane   Biten hadiselerin zincirlerle kaplý koðuþunda dinleniyordu çocuk altý üstü yakamoz olacaðýna taþlarla kaplý      Bungun yazlarýn bitiminde kendini görüyordu çocuk sonbahar gibi neþesi kýrýlmýþ sanki tüm sonbaharlar taþ kalpli                                                                                                                                                                  Bulunmazlarýn bile bulunabileceði bir meskende yaþýyordu çocuk tüm bulunmazlarý kaidelerin içine saplý          Biliþsel bir cihanda bilinmedik dimaðlardan sarkýyordu çocuk tüm sarktýðý azlýklarýn içinde çokluklarla yapýlý  Bezgin duvarlarýn arasýnda harelenmiþ duygu müstemlekeleri içinde titriyordu çocuk tüm titreyiþleri azlýklarla sarýlý                                                                                                                                                                Belgin piyarlarýn ortasýnda kendini oynuyordu çocuk ruhunda azlýklarla çokluklar yarýþýrken nefesleri birbirine asýlý                                                                                                                                                                     Bilgin tavýrlarla köþe kapmaca oynuyordu çocuk herkes kendini en yüce sanýrmýþ sabýrsýz varoluþ boþluðunda Bunalan sokaklardan arasýnda ara sýra geçiyordu çocuk sýklaþan sokaklar sýkýyordu ruhunu bir ýþýðýn loþluðunda                                                                                                                                                               Bergen müziklerin arasýnda ara sýra sallanýyordu çocuk yüreði hüzünlerle dolu olsa da bir þehrin en sakin kýyýsýnda                                                                                                                                                                   Birbirine rehsen baðý köþelerde yalpalýyordu çocuk arkasýndaki kaldýrýmlarda sýkýntýlar yazýlýydý suskun sokaklarda                                                                                                                                                               Birbirlerine baðlýydý sanki belirtilmeyen kaideler, sadece bakýþlardan yansýyordu suretleri insanlýðýn unuttuðu vefalarda                                                                                                                                                                Bir sonsuzluk kozmosunda tutunuyordu çocuk gözleri etrafýnda sonlarý ararken sonsuzluðun unuttuðu rehalarda                                                                                                                                                        Buluþmalarýn sonrasýndaki vedalarda salýnýyordu çocuk gökyüzüyle her buluþmasý bir infial gökyüzüyle buluþtuðu mekanlarda                                                                                                                                             Eðilmiþ silsileler gibi derinlerdeydi çocuk her derinliðin içinde istikbali düþünüyordu beyhude geçen saatlerde  Ezilmiþti seneler gibi benliði hüzün kýyýlarda duran çocuðun tüm seneler yaþantýlarda dirilmiþti,kalmýþtý bir þehrin sonrasýnda                                                                                                                                                       Eli güneþin yýkadýðý caddelerde geziniyordu çocuðun caddeler onun yüreðinin açýldýðý bir kapýydý süregelen sonsuzluk burgacýnda                                                                                                                                         Ellisindeki bir adam gibi derin buhranlarda yüzüyordu çocuk her buhran güçlendiriyordu onu düþünceleri ufkun doruðunda                                                                                                                                                        Er ya da geç ulaþmak için sonsuzluða çabalýyordu çocuk sonsuzluk gökyüzünün kendisiydi aslýnda       Belirtilmeyen  kaideler çocuðun yaþantýsýndan birbirini tamamlayarak geçti                                         Belirtilmeyen kaideler ekseninde çocuk dolaþýrken çocuk kendine yeni bir yol çizti........