Son Noktayı Koyarken
İçi sızlasa bile, alışmak zorundaydı
Zihnindeki korkuydu, son noktayı koyarken
Sanki ateş çemberin, közüyle korundaydı
Ölü hisler morguydu, son noktayı koyarken
Kederi tadan yürek, pusuyordu yerinde
Anılara daldıkça, boğulurken derinde
Eseri kalmıştı, kıvılcımın ferinde
Vicdanına sorguydu, son noktayı koyarken
Zamanı durdurup da, dönemezdi geriye
Yitip geçen yılları, çekemezdi beriye
İçini döküyorken, sıraladı seriye
Melal ile yorguydu, son noktayı koyarken
Ne çok şiirler yazdı, mürekkep doldurarak
İçlendi çoğu zaman, benzini soldurarak
En sonunda tükendi, saç başı yoldurarak
Yürekteki olguydu, son noktayı koyarken
Aklıyla yön vermişti, geri dönüşü yoktu
Aslında sevda yüklü, öyle şiirler çoktu
Delik deşikti bağrı, sineye değen oktu
Mantığıyla dolguydu, son noktayı koyarken
Nesrin Önem
02 09 2016