Bir kişinin değeri karşıdakinin ona verdiği değer
kadar değildir.Kişiler kendi yetişme tarzına,kültür anlayışına,hayata bakışına
göre değerlendirir karşısındakini.Bu objektif bir sonuca ulaşmamıza imkan
sağlamaz.O kişinin değeri bence,kişi kendini aynada seyrettiğinde ortaya
çıkar.Tabi birde hissetmek vardır.Daha doğrusu hissettirmek.Bu karşı kişide
uyandırdıklarımızdır.Kalıcı olanlarda bunlardır.Kimsenin sizi üzmesine fırsat
vermemelisiniz. Hele gözyaşı dökmeniz tam bir felâkettir.Dökülen göz yaşının
değeri dünyevi hiçbir şeyle mukayese edilemeyecek kadar kıymetlidir.Ve kişi
âdil olmayı bilmelidir;önce kendine…
Ve sonra sevmelidir her şeyi.Yaradanın yüceliğini
idrâk edip,O’nun yansıması bilip,sevmelidir.Almaktan çok vermeli ki gerçek
mutluluğa,huzura erebilsin.Sevgi yüceliktir.Sevmek büyüklüktür.
Değer vermek,saygı duymak ve bunu hayatına mihenk taşı
yapabilmek en büyük sevgidir.Ve en çok hürmete değer kişilerde bu
şahıslardır.Günümüz toplumunda gösterişi seven,önüne gelen her şeyi
tüketen,İçini boşaltan ve sadece ambalaja kıymet verdiğimiz dönemleri
yaşıyoruz.O bakımdan,çoğunlukla “değer” bizim işimize yaradığı,bize hizmet
ettiği sürece bir anlam ifade ediyor ne yazık ki…Bu gidişatın önüne geçebilmek
için büyük çapta kampanyalar düzenlemeliyiz:kitap okuma,insanî değerleri ön
plana çıkaran paneller,konferanslar,”değer”i işleyen
afişler,programlar,sinema,TV dizileri…Hemde âcil olarak…Görmüyor musunuz
insanlık “S.O.S” veriyor.