Sözün sükût halini yaþadým, benliðimde, þiirime yansýyan ruhumdan damlayan hüzün oldu, bu ikindi vakti. Nefsimle söyleþirken, sohbetimizi deliliðe yorumlayan akýllý olduðunu zannedenler, bizimle eðleþirken yeryüzüne "Razzýk" olan, nimetleri herkese taksim etmeye devam ediyordu, gönül gözüyle. Bizim payýmýza düþende gözü olanlar, bize kendilerini vasî kýlmanýn yolunu hukukî mecrada sahiplenme adýna, el-etek öpmeye kalkýþýnca, "Ya Rabbi, Sen ne kadar büyüksün!.." dedim. Bir menfaat uðruna çabucak eðilip bükülen bu kartondan arslanlar, kendilerini koruyamaz iken, nasýl olur da bizi idare edecektir? Ýþte gönlüm, sen düþün ve öyle hareket et!