Bankın kenarına oturup biraz düşünmeye   başladım acaba neydi düşünüm  yalnızlık mı?

Yoksa hayatın acımasızlığını mı? Yoksa mutluğun kendisini mi?

Sorularla dolu bu hayatı mı?

Hep düşünceli dolu bu dünyada ne olup ne bittiğini düşünüyorum.

Baktığımda kendimden bir parça yok saki ama ne

Mutluluk olabilir mi?

Sanki çocukluğunu yaşamamış bir genç olarak görüyorum kendimi.

Yaşama küsmüş, hayata yüz cevirmiş bir kişilik var karşımda

Yalnızlığını içine saklamış yalandan insanlar karşısında gülen aslında acısını bir insan görüyorum kendimi.  Düşmeyle yetinen hataları varmış gibi hisseden bir çocuk giyim sanki.

Mutluluğu olmayan mutluğu yalandan insanlarda olur mu? Sordum kendime cevabın aslında  kendimde olduğunu anladım!

Her sorun cevabı var hayatta peki neden benim sorularımın cevabı yok? Her hayatın mutlu olabilir diyen insan mutlu olmak için neden yaşama sarılır. Ben söylesem anlamı kalmaz. Yani asıl olan mutluluk değil asıl olan kendi içindeki sorularla savaşmaktır.

Taştan toprağa topraktan insana dönüştük bu aleme.

 

Yazar : H. İBRAHİM TAŞDEMİR

( Düşünüyorum başlıklı yazı H.TAŞDEMİR42 tarafından 3.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu