Dün onca zaman sonra,

Tek baþýma çýktým sokaða.

Sigaram bitmiþ, gece çok kaçýrdým.

Önce uðradým köþedeki bakkala.

Saðdan soldan, senden konuþtuk.

Hep o gelirdi,gelemezse arar sipariþ verirdi, 

Uzun zamandýr sessiz dedi . Yok ortalýkta.

Gitti diyemedim, Ýþleri yoðun bu ara!

Daha birkaç adým attým atmadým,

Mahallenin ufaklýklarý dolandý bacaklarýma.

Amca topumuz kaçmýþtý  sizin balkona,

Abla kapýyý açmadý, zile de bastýk ama.

Demek onlarmýþ, duymazdan gelmiþtim oysa.

Yürürken bir el dokundu omzuma,

Döndüm baktým ardýma ev sahibi deli Mualla.

Kira gecikmiþ,zam da yapacakmýþ durumlar malummuþ.

Tersleyecektim ama, bilirsin baþka yerde bulunmaz balkondaki manzara.

Hem nereye götüreceðim ki zaten,ev taþýnmayacak kadar dolu, 

Senden anýlarla.

Üst caddede önünden geçerken selamlaþtýðýmýz,

Ayaküstü memleket meseleleri tartýþtýðýmýz,

Sabah simidinin ucundan kopardýðýmýz, 

Emekli öðretmen  Salih amca.

Yine oturuyor parkýn giriþindeki o bankta,

Hem de Ekim sabahý bu tuhaf ayazda.

Selam söyledi ,beni görmeden, býrak artýk þu sigarayý demeden,

Azýcýk dertleþmeden geçmezdi önümden, çoktandýr yok ortada..

Gitti diyemedim, iþleri yoðun bu ara!