Alfabemdeki Kırmızı Nehirler
ALFABEMDE KIRMIZI IRMAKLAR
Her şeyin sonuna
Her şeyin başladığı yer eken
Bahara sırtı dönük
Gölgendeki zemheriye uzanıyorum.
Öyle vahşi dağ lalesi ki ellerin
Sarmaşıklara dolanıyor ümitlerim.
Ve en eski dikişlerim
Sökülünce yeniden
En kavruk tütün basılı yaralarım
Sızar
Kanar apansız.
Her sonbahar ıslığında
Yağmur sesi
Fon ağırlığınca
Emmeye doyunca bulutlar.
Fırtına sonrasına
Kırık dökük sayıklamalar
Savrulur.
Hangi yanıma dönsem
Karanfillerin yanıbaşından
Bahar sallıyor dallarımı
Ezgilerim karışık
Uzat notalarına tutunayım!
Ve adın dökülüyor
Kırmızı ırmaklar gibi
Kan uykularım yontuyor
Düşlerimin başlarını.
Alfabemdeki kadim Elif
Düşüyor.
Taşlar çatlıyor.
Cam kırıkları
Sağır sessizliklerime değerken
Çok üşüyor,
Güzellik fakiri
Arsız yağmurlarım.
Biraz sen saplanıyor toprağıma
Dudaklarım mim çengeli
Biriken son damlanın
Düştüğü denizden
Şiirlerden ezberlediğim
Beyazın en hüzünlü tonu
Esniyor.
Sen yeter ki çağır!
Simsiyah saçlarına
Karanfiller takarak
Gelirim.
Sorma!
Takvim yapraklarına
Kasım rüzgarları esmeden.
Süheyla Altinkaya Turan
(
Alfabemdeki Kırmızı Nehirler başlıklı yazı
Suheyla tarafından
8.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
