Emânetin yağmurdu,vakit ikindi,
Güllerin damarlarından alamam ki,
Mehtaba emanet ettim bir gece vakti ,
Hangi yakamozun ışığıdır bulamam ki !
Emanet aşk olunca ,sorma halimi,
Yüreğin demiştin, aşkın menzili .
Hiç hesap sormadan istersen geri,
Yüreğimde közledim tutamam ki. !
Birgün unuttum bir yalnız bankta,
Güvercinler bir, çocuklar bir tarafta.
Garip bir ağaç vardı yanı başımda,
Dökülmüş yaprakları kıyamam ki !
Rüzgarın sırtındaydı, mevsimse hazan.
Kelebekler yorgundu ,çiçekler solgun .
Bu dem değil diyecektim, aşka gem vuran
Esip gecti birden,soramam ki !
Rızıktan saysam ,emanetti aslı ,
Helaldi ekmeği , helaldi aşı .
Hani bir yazı varya iki kaş arası ,
Bir kere yazılmış silemem ki !
Gün doğmaya yakın,ay terkisinde,
Yıldızlar dökülür "emanet aşk "deyince.
Bir yol var sahiplenince ,yol içinde,
Çok uzaktayım şimdi,dönemem ki..!
Ü.Seyhan
(
Emanet başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
9.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
