Tıpkı Bir Yolcu Gibi
Bir deniz resmine dalar bazen insan.
Gökyüzüne bakınca hatırlar, onun bakışlarını.
"Gökyüzü gibi bakıyordu bana" der.
Dalar gider kuşlara, kanatlarda onu arar. (Bulumaz.)
Güneşi görür, ansızın aklına gelir insanın.
Güneşten önce doğardı her sabah, onun gözleri.
Gözlerini araladığında, buluşurdu onun gözleriyle.
Güneşten daha sıcak bakardı, hemen içi ısınırdı. (Ve hatırlar insan.)
Ve gözleri bir anda kumsala çarpar.
Yalın ayak yürüdüklerini hatırlar.
Eğilip bakınca, göremez yanında onun ayaklarını.
Kendini "kör oldum" diye avutmaya çalışır.
(Nafile.)
Sıra denize gelir, asıl denizde kaybolur insan.
Azmı dalgalanmıştı rüzgarda, o saçlar?
"Kör olmuş olmalıyım" diye ağlar.
Çünkü gideni kabullenemez insan.
(Ama elbet giden gitmiştir zamanı gelince, tıpkı bir yolcu gibi...)
(
Tıpkı Bir Yolcu Gibi başlıklı yazı
afilli ölüm tarafından
27.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
