ATAYA
Bir on kasım sabahı, batmıştı güneş sanki
Sızlayan yüreklerde, gözyaşıydı o anki
Dediler yasta şimdi, bütün gri bulutlar
Onun güzel yüzünü, yıkayacak yağmurlar
Hazan yaprağı gibi, savrulup gidiverdi
Siyah matem renginde, kalplere iniverdi
Her şey aniden oldu, bütün çiçekler soldu
Hayatı terk edişi, meçhule giden yoldu
Boynunu büktü hemen, sarı kasım patları
Tam dokuzu beş geçe, durdurdu saatleri
Beni derinden üzen, ayrılık değil atam
Vefasızlar yüzünden, sindi ruhuma bu gam
Belki şimdi cennetten, hüzünle bakıyorsun
Yağmur olup gönlüme, kederle akıyorsun
Ben ki acı içinde, eğdim yere başımı
Gafletimden utanıp, sakladım gözyaşımı
Adını yüreğimde, Fatihalarla andım
Senin çizdiğin yolda, değişmeyecek ANDım.
Şükran Gulcenaz Aydoğan
Onu sevmek her on
kasımda yas tutmak değildir.
Onu sevmek hatırasına
saygı duymak ve saygısızlık edenlere haddini
bildirmektir..
(
Ataya başlıklı yazı
Şükran Aydoğan tarafından
10.11.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
