Kar yaðýyor, bahçelere, okullara, umutlara… Artýk dumanýn olmadýðý, kömürün boðmadýðý bir ülkemiz var, çok þükür… Var da hala soðuðun oðmadýðý yer sayýsý az deðil… Kimileri, özellikle çocuklar kar yaðsýn diye dua ederken, evi ýsýnmayan, çadýrda yaþayan, memleket umudu olmayan üç milyondan fazla mültecide var. Bir insanýn memleket sevdasý olmamasý, vataným yok diyecek hale gelmesi ne kadar kötü!  

Hani tavada kestaneleri piþirirken, ayak ayaküstüne atýp da, televizyon seyrederek keyif çatarken, Pazartesi olsun da iþe gidelim derken, yaz gelse de nereye tatile gitsem diye hayalini konuþurken, bu rahatlýðýn olduðu ülkede yaþamak ne kadar huzur veriyorsa; bir zamanlar bu hayali yaþayan mültecilerde, çadýrýn içinde yaþama tutunmak, gelecekle ilgili konuþma yerine, halimiz ne olacak sorusu ile muhatap olduðu, o derecede ýstýrap veren yaþamla baþ baþalar.

O mülteciler, birlik olamadýlar, dinlerine sahip çýkamadýlar, ne oldum delisi gibi yaþadýlar, þükürsüzce!  Dinlerinde fýrkalara bölündüler, hurafelere inandýlar, týpký Endülüs Araplarý gibi, bölük pörçük oldular. Öylesi azdýlar ki, öylesi cahildiler ki, içlerinde bir Bilal-i Habeþ çýkmadý. Her çileye raðmen, din için savaþacak, Allah yoluna baþ koyacak halis birileri ortaya çýkmadý. Görünüþleri, kýldýklarý namazlarý, tuttuklarý oruçlarý ve diðer ibadetleri, kalbi deðildi… Müslümandý ama!

Ben Allah yolundayým diyen kiþi, Bir Bilal-i Habeþ olmaya, çölün azgýn sýcaðýna raðmen, yemeksiz, susuz, yapýlan iþkencelere raðmen, dinim elden gitmesin-vataný elden gitmesin diye acýya razý olandýr. Cennet yurduna sahip olmak öylesi ucuz olabilir mi? Her Müslümanýn bedeni bu cennet yurduna sahiptir ve onu korumak ve kollamakla mükelleftir. Her türlü haramdan, ahlaksýzlýktan, ayýba muhatap olacaðý davranýþlarýndan sorumludur. Bu sorumluluðu yerine getirdiði ülkesinde, birlik ve beraberlik içinde bu üstün vasýflarý yaymak içinde çalýþmak zorundadýr. Sigara içen bir insan, bedenine-küçük ülkesine, zehiri yaymakla meþguldür. O zehir onu insanlýktan çýkarmaya, Allah’ýn verdiði her þeyi yavaþça kaybetmeye alý koyar. Ýlk önce öksürmekle, sonra bronþit, sonra akciðer kanseri, ayak kesilmesi… Olmakla vatanýný-bedenini kaybetmeye baþlamýþtýr. En sonunda onu sigara öldürerek içindeki caný vatanýndan ýrak etmiþtir, mülteciler gibi… Bu örnek, alkol olur, zina olur, kumar olur… Kendinden ve büyük vatanýndan eder!

Birlik ve beraberlik, ilk önce kendimizde, küçük vatanýmýzda baþlar. Eðer bedenimiz ve ruhumuzla bunu yaþamýyorsak; etrafýmýza bunun aþký yansýmaz, týpký içtiðimiz sigara kokusunun çevremizdeki insanlara da koklatmak suretiyle verdiðimiz zararlarý hiçe sayarak. Eðer biz ahlaki deðerlere sýký sýkýya baðlanmýþsak, kendi küçük vatanýmýzý korumaya çalýþýyorsak, bizi kim ülkemizden koparabilir ki? Eðer biz saðlýklý yaþamaya gayret ediyorsak, saðlýklý bir toplumu kim zehirleyebilir ki? O vatan uðrunda ölen, iþte o zaman þehadeti anlar, þehitliði en yüksek yere koyar, bir Bilal-i Habeþ olur.

Eðer ne yaþamak istiyorsak, baþkasýnýn da böyle yaþamasýný isteyecek kadar ahlaki deðerlere ulaþmamýþsak; ne küçük ülkemiz olan bedenimizde ve ruhumuzda ne de vatanýmýzda birlik ve beraberliði yaþamamýz mümkün olmaz. Eðer bir yerde soðukta yaþayan, aç kalmýþ kardeþimiz varken, biz keyfimizi düþünüyorsak, o ülkemizin nasýl bir geleceði olabilir ki? Þimdi zaman, duygudaþlýk etme, kardeþ olma zamaný! Evrensel insan haklarýndan daha yüce paylaþýmý öneren, Ýslam dinini öðrenme ve yaþama zamaný! AB normlarýnda direten Avrupalý ülkelere bunu gösterme zamaný! Bizi besleyen gerçek din anlayýþý, kardeþliði otomatik olarak perçinleyecektir. Bizim baþka ülkeleri örnek almaya bu yüzden de ihtiyacýmýz yok. Eðer biz Kur’an ve sünnet yoluna sýký sýkýya yapýþýrsak, ne küçük nede büyük vatanýmýza kim dokunabilir ki? Allah’ýn yar ve yardýmcýsý olduðu ülkeye kim zincir vurabilir, top tüfek atabilir, kim geri kalmýþ diyebilir, kim cahil gibi görebilir ki?

Kardeþlerim haydi, ben her þeyi bilirim tartýþmasýna bir son vererek; dinimizi öðrenelim, onu “OKU”yalým ve yaþayalým. Ben en iyi Ýslam’ý yaþýyorum deyip, fýrkalara bölünmeyelim.  Neysek o olalým, dilimiz Müslümaným derken, Ýslam dýþý hiçbir þeyi yaþam kültürümüzde benimsemeyelim.

Saffet KURAMAZ