Online Üye
Online Ziyaretçi
KIRMIZIÇİZGİ
Çok uzaktaydı yıldız, şimşek vakitsiz
çaktı,
Kıvılcımlar büyüdü yorgun kalbimi
yaktı.
Masumca bir niyetle çıktığımız bu
yolda;
Aşk kırmızıçizgili, yolun ötesi
yoktu.
Kader miydi yolları vakitsiz
çakıştıran?
Aşk mıydı, yalnızlık mı? Şairce
dolaştıran;
Yorgun kış güneşi mi, donuk
karların beyaz,
Sütbeyaz dünyasında gözünü
kamaştıran?
Her gece yorgun argın düştükleri
uykuda,
Gözlerinden damlayan o en arınık
suda
Yıkansa da yüce ruh; lakin uyumaz
şeytan;
En cüretkâr rüyanın ortasında;
pusuda…
Kara yazgılı kader, zamansız
güldürüyor;
Bülbülden yoksun gülü çabucak
söndürüyor
Gündüzleri dökmeye utandığım
gözyaşı;
Gece, kahır dolusu kadehi
dolduruyor;
İbrahim COŞAR