Dört
mevsim üşüyorum, içerimde kara kış,
Elbette donacağım, canım yanıyor Leyla.
Dağıttı
yüreğimi, mıhladığın son bakış,
Bilemezsin
bağrımız, nasıl kanıyor Leyla
Sükût
düşürdün dile, gereksizce sızlandın,
Gitme
dedim uzağa, gel dedikçe nazlandın,
Ayrılığa
koşarken, hiç durmadın hızlandın,
Artık dünya
dediğin, fena dönüyor Leyla.
Uğru uğru
bir keder, üzerime sarıldı,
Uykular
haram oldu, gece güne karıldı,
Aynalar
göstermiyor, gülüşüme darıldı,
Bir görsen
eller bile, seni kınıyor Leyla.
Yıllar
var usul usul, karıştı izler ize,
Taşardı
dertlerimi, anlatsaydım denize,
Hiçbir
acı hiçbir güç, getirmez beni dize,
Zehirlenmiş
düşlerin, sanma yunuyor Leyla.
Harfleri
alevdendir, şu düşen kara yazı,
Kaderin
biçtiğine, Âdemi artık razı,
Avuçlarım
içinden, bırakmışım niyazı,
Artık bitti
desem de, seni anıyor Leyla.
Âdem
Efiloğlu