Dört mevsim üşüyorum, içerimde kara kış,

Elbette  donacağım, canım yanıyor Leyla.

Dağıttı yüreğimi, mıhladığın son bakış,

Bilemezsin bağrımız, nasıl kanıyor Leyla

Sükût düşürdün dile, gereksizce sızlandın,

Gitme dedim uzağa, gel dedikçe nazlandın,

Ayrılığa koşarken, hiç durmadın hızlandın,

Artık dünya dediğin, fena dönüyor Leyla.

Uğru  uğru  bir keder, üzerime  sarıldı,

Uykular haram oldu, gece güne karıldı,

Aynalar göstermiyor, gülüşüme darıldı,

Bir görsen eller bile, seni kınıyor Leyla.

Yıllar var usul usul, karıştı izler ize,

Taşardı dertlerimi, anlatsaydım denize,

Hiçbir acı hiçbir güç, getirmez beni dize,

Zehirlenmiş düşlerin, sanma yunuyor Leyla.

Harfleri alevdendir, şu düşen kara yazı,

Kaderin biçtiğine, Âdemi artık razı,

Avuçlarım içinden, bırakmışım niyazı,

Artık bitti desem de, seni anıyor Leyla.

Âdem Efiloğlu