Bir þeyler karalaya bilenlerin en büyük sorunudur 'Kabýzlýk' .Bu insanlar çok doludur da bir türlü kaðýda dökemezler.Kelimeler sanki týkanýr kalýr orada.Bunun çözülebilmesi için ya daha çok okumak lazým ya da yeni biçemler keþfedip arkasýndan koþmak.Zor iþ tabi ama karalamak isteyen bu yazarýmýzýn/þairimizin eli iyice kaþýnýyor çünkü zamanýný kalemi boþ boþ sallamak ve boþ sayfayý seyretmekle geçiriyor. ''Eh be kardeþim zor zoruna da yazýlmaz ki '' diye düþünmeyin lütfen.O insan zaten yazmak zorunda.Sadece okumakla ve beklemekle bu kabýzlýk geçmez ki arada bir denemek zorunda tabi. Ee sonuçta bu adam o kadar acý çekmiþ deðil mi?Boþuna birikmez o kadar þey sonuçta.Bu acýlarý da çýkartmasý yani kaðýda dökmesi kolay olmasa gerek.Yalnýz þu sýralarda dikkatimi çeken nokta þu ki yazarlarýmýz/þairlerimiz olayý o kadar basite indirgemiþler ki sanki o kadar insan kabýz iken bunlar ishal olmuþ.Her gün baþka bir eser.Sanki sürekli þöyle yapýyorlar; iki üç þarký dinle, bir sigara yak, yazacaðýn konuyu bul, süslü kelimelerle çevir etrafýný on dakika fýrýnda beklet ve hazýr afiyet olsun, çok güzel yediriyorlar.Bu kadar kolay mý acaba?Ya da þöyle sorayým.Bu anlayýþ ne kadar doðru?Bu hýz insaný yorar ve yýpratýr.Çünkü basit olan bir þey tadý hep az olur ve alýþtýðýmýz her þey rutinlik

kazanýr rutinlik ise duygularý köreltir ama bence bizim hatamýz þu hep daha fazlasýný isterken saçmalamýþ olmamýz ve farkýna varmamýþ olmamýz.

Basitleþtirmeyin hayatýnýzý yaptýklarýnýzý hafife alamasýnlar.