Yeni doðan insan: bebeðin bizdeki ifadesi bu. Özel bir ilgi ve özen isteyen, annesinin biriciði, babasýnýn tatlýsý... Ayný zamanda, bebekler melektir deriz, onlarý öyle severiz...

Beþiklerinde, þimdilerde pek kullanýlmýyor galiba ama kundaklarýnda, yüzlerinde, kokularýnda huzur bulur, üzerlerine titreriz. Büyüdüklerinde ne iþ yapacaklarýný, kimleri üzeceklerini, kimleri kýzdýrýp küstüreceklerini, kimleri sevindireceklerini, kimleri seveceklerini, kimlerle arkadaþlýk edeceklerini, ülkeleri, dünya ve insanlýk için nasýl hizmetler yapacaklarýný, belki de ülkelerine, dünyaya ve insanlýða ne türlü zararlar vereceklerini hesaplamaz, sadece bebek yüzleriyle, bebek gülüþleriyle ilgilenir, onlara hiç bir kötülüðün uðramamasý için elimizden geleni yaparýz.

Nevzat kelimesinin anlamý da yeni doðanmýþ, bir vesileyle öðrendim. Her yeni doðan, yeni bir umuttur. Bu yýl da týpký bir yeni doðan gibiydi bir yýl önce. Yep yeniydi, nelere gebe olduðunu bilmediðimiz halde sevdiðimizdi, kutladýðýmýzdý, karþýlarken eðlendiðimiz, sevindiðimizdi. Ya bu gün? sanýyorum hepimizin giden yýlý uðurlarken biraz içimizin burkulmasý için bi dolu nedenimiz oluþtu. Bir çok þehit verdik, ülkemiz bir sýkýntýlý döneme sürüklendi, maaþ zamlarýndan çok, baþka þeyler zamlanýnca denge bozuldu, malesef daha yýlýn ilk gününden itibaren ki hatýrlarsýnýz: ANKARA'da yedi gencimiz doðal gaz zehirlenmesi sonucu yaþamýný yitirdi, yani yýlýn o ilk gününden itibaren, toplu ölümler duyduk, izledik, bir genç kýzýmýzýn hunharca yaþamýna son verilmesini günlerce, aylarca konuþtuk, sanýyorum yine konuþacaðýz...


Ýyi þeyler de oldu elbette ve yýl kritikleri yapýlacak çok yerde, vurgulamayayým yineleme olmasýn. Yukarýda, toplumsal yýlý deðerlendirdik elbette. Bireysel olarak da, bu yýlýn baþýnda evimizde, yakýnlarýmýzda olanlar, bir nedenle belki yoklar artýk, belki yeni bir nefes katýldý, bir nevzat girdi hayatýmýza, belki uzaklara gitti yakýnýmýzda olmalarýný istediklerimiz, belki uzaklardayken, daha bir yakýnlaþtýlar bizlere, belki iþ buldu bazýlarýmýz, bazýlarýmýz iþlerinden oldu belki, bir kaza geçirdi kimileri, düne kadar saðlýklýyken, þimdi bir engelli oldular, amansýz bir hastalýðý yendi içimizden birileri belki, belki bir amansýz hastalýðýn pençesine düþtü kim bilir...

Yani yýl, þu veya bu biçimde tükendi, bitti. Onu uðurluyoruz þimdilerde. Yýla, güne, aya veriyoruz bazý yükleri taþýmasý için. Bir bebek kývamýnda hayatýmýza giren bu yýlý, þimdi bir an önce geride býrakýp, yenisine merhaba demeyi istiyor, umut ediyoruz. Kalabalýklara karýþýlarak yapýlacak kutlamalar, elleri hep birlikte havaya kaldýrmalar, belki tek baþýna da olsak saat on ikiyi beklemeler... Yeni yýl, böyle karþýlanacak. Tüm insanlýk, kucaðýna bu yeni bebeðini alacak, uzun uzun sevip okþayacak, öpüp koklayacak. Sonra? o bebek büyümeye baþlayacak. Günler günlere eklenecek ve eðer ömür vefa ederse, yýlýn sonu yine görünecek. Þimdi umutla elimizi uzattýðýmýz yeni yýl, belki unutulmazlarýmýzý, belki unutmak istediklerimizi, belki unutmamamýz gerekenleri, belki, belki, belki... kim bilir neleri barýndýracak. O þimdi nevzat. O hala bir bebek, yani bir melek. Galiba içini bizim doldurduðumuz zamanlar için, o zaman dilimlerinde olan biten için, o zaman dilimini suçlamak biraz insafsýzca ne dersiniz? her bebek bir melek. Galiba hiç bir bebek, sonsuza dek melek kalamýyor ne dersiniz? yeni doðan, melekken gidenler hariç...