Ey sevgili,
Bir gün daha geçti, sayılı ömür miadımdan,
Zevk ile neşe alamadım, bu sıkıntılı hayatımdan.
Tırnağıma gelmeyenler bile,menzil murad alırken,
Bir sevda uğruna, yad ellere, muhacir oldum sılamdan.

Ey sevgili,
Sesim soluğum kesildi, tükendi güç kuvvetim,
Azalıyor her geçen gün, biraz daha, insanlara muhabbetim.
Kadir kıymet bilmeyenler, çoğaldıkça çoğalmış,
Varlıklar içinde olmuşum, sanki analı babalı yetim.

Ey sevgili,
Girmişim karanlık çıkmazlara, olmuşum çarnaçar.
Zalim bir sevgilinin sevdası etmiş beni hayattan bizar.
Aşk ve şevkle şakıyan, gül sevdalısı, bülbül misali,
Bu üçgünlük fani dünyam dolmuş envaitürlü ahuzar.

Ey sevgili,
İnsanların aşırı naz ve cilveleri, şaşırtmış bana kıblemi,
Çalışkan bir öğrenci olduğum halde, bitirtmediler sevda mektebini.
Ne yaptıysam, yarandıramadım, kendimi insanlara,
Aşkın pazarında, çok ucuza sattılar, insanlara olan sevgimi.

Ey sevgili,
Sevdaya giden yollarda, yordular beni haddinden fazla.
Yaşayamam asla ve asla bu meşakkatli hayatı bu hazla.
İnsanlara olan meftunluğumun, farkında olsaydılar,
Mutluluk yarışmasında birinci olurdum bu deruni sevdamla.

Ey sevgili,
Bana, her celalli ve haşin bakıldıkça, azalır yaşama şevkim.
Acıların insanı olurum, kalmaz zerre kadar, gönlümde keyfim.  
Ne yaptıysam, insanlara olan sevdamı, ispat edemedim,
Sevdadan anlamayan taş yürekliler, kemire kemire bitirdiler zevkim. 

Ey sevgili,
Canı gönülden sevilen insanlar, bu kadar zalim olmamalı!
Rahmani muhabbetler varken, husumetlerle dolmamalı!
Dillerden düşmeyen, sevdalıların hayatını örnek almalılar  ,
İşin kolayına kaçmadan, seven gönüller, çarçabuk solmamalı.

Ey sevgili,
Bu can bu tende oldukça, mesut bahtiyar olmak benim de hakkım,
Çok arzu ederdim, neşe ve sürurlarla dolsaydı, evim barkım.
Hangi kapının kolunu tuttuysam, kırıldı kolu kaldı elimde,
Yorulup bitap düştüm, içten gülmelere her daim hasret kaldım.

Ey sevgili,
Sevdayı bilmeyenler, sevda yolunda, biraraya getirmediler iki yakamı,
Bırakmadılar, dal budak sarıp yeşersin, bu nadide aşk ve sevdamı.
Bunu unutmasınlar, kulaklarına küpe olsun, kalmaz hiç kimseye ahım,
Aklı selim düşünen zatı muhteremler, takdir edecekler bu davamı.

Ey sevgili,
Canlı mahlukatın en şereflisi olan, insan bırakmamış kendinde kıymet,
Akıllarını, başlarına almıyorlar, akibetleri olsa bile hezimet.
Asil ve yufka gönüller, dönmüş buz dağına,
İnsan insana göstermiyor, zerre-i miskal kadar,vicdan ve merhamet.
 23/ Mart/ 2017










( Ey Sevgili Asil Ve Yufka Gönüller Dönmüş Buzdağına başlıklı yazı sadeceo tarafından 23.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu