RUHUMUDA ALDIM BATAKLIKTA YÜZDÜM.NEREDEYDÝN




Dün sabah geldim bu þehre.Uzun zaman olmuþtu buradan ayrýlalý.Ülkenin bir ucundan diðer ucuna arabamla seyahat etme fikri, yaþanan terör olaylarýndan dolayý ürkütücü geldi ama her kilo metreyi hazmederek ilerleme isteði doðdu içimde,düþtüm yola.Uzunca bir yolculuk oldu.Gece ve gündüzü gördüm bastýðým her toprakta ve geçtiðim her þehirde farklý yaþanýyordu gün ile gece.
Evi bulmam hiç zor olmadý.Nasýl unutabilirdim ki.Yýllar önce bahçe kapýsýndan yaka paça kovulduðum adresti orasý.Sonrasýnda bütün yaþamým o kapýnýn dýþýnda geçmiþti.Ayný yere dönmüþtüm iþte.Hayatýmýn bittiði ama ayný zamanda da baþladýðý yerdeydim.
Beyaz iki katlý bir ev.Büyük bahçesi,fiskiyeli havuzu,meyve aðaçlarý ve çiçekleri var.Bahçe biraz bakýmsýz kalmýþ.Halbuki onun en büyük keyfi bahçesindeki çiçekleriydi.Onlara merhamet eder,sevgi ile konuþur ve þefkatle dokunurdu.Bana hiç göstermediði büyük bir sevgi ile baðlýydý onlara.
Bahçe kapýsýný açtým.Betondan dökülmüþ ince uzun bir asfalt ve sonunda evin kapýsý.Anahtarýn balkondaki saksýnýn altýnda olduðunu biliyordum.Kapýyý açtým.Bir adým attým ve çok aðýr bir koku ile doldurdum ciðerlerimi.Evde insaný bir anda sarmalayan aðýr bir koku ve kasvet vardý.Belki bir yerlerden beni izliyordu.Bilemiyorum.Kapýyý kapattým.Bir an önce bütün odalarý gezmek ve neler olduðunu görmek istedim.
Ýlk önce alt kattan baþladým.Salon,mutfak,çalýþma odasý,banyo ve veranda.Yukarý çýktým.yatak odalarý,kiler,banyo ve geniþçe bir balkon.Denizi ve sahili görebiliyordum.Sabahlarý yürüyüþ yapan insanlarý izlemek ve günün doðuþunu seyretmek çok keyifli olacaktý.Ev biraz daðýnýktý.Temiz ama daðýnýk.Dolaplarýn içi,çekmecelerin çoðu daðýtýlmýþ.Belli ki birþeyler aramýþ ve toplamaya vakti olmamýþ.Belki bir ilaçtý aradýðý yada bir kaðýt belkide bir resim...
Alt kata indim tekrar.Çalýþma odasýna girdim.Duvar boydan boya kitaplar,eski dergiler,gazeteler ile doluydu.Bilgisayarý,not defteri ve gözlüðü masanýn üzerinde.Dolaplarýn içine bakarken ne aradýðýmý bilmez bir halde,eski bir albüm geçti elime.Kýrmýzý kaplý eski bir albüm.
Ýçinde kendisinin,ailesinin,annemin,teyzelerimin,dayýlarýmýn çocukluk resimleri vardý.Sayfalarda ilerledikçe yakýn tarihlere geliyordum.Annem,babam,kardeþim,ablam ve diðer yakýnlarýmýz akrabalarýmýz...Birden gözlerim doldu.Aðlamaya baþladým.
Bu koca evde,tek baþýmaydým.Elimdeki albümün içindeki hiç kimse ama hiç kimse yoktu yanýmda.Yanýmda olmalarýný býrakýn,hayatta yoktular.
O gün geldi aklýma.Camii avlusunda sayamayacaðým kadar çok tabut koymuþlardý ya önüme,hangisine yalvarayým,hangisine aðlayayým beni de götürün diye demiþtim ya iþte onlar ,o tabuttakiler þimdi ellerimin arasýnda ve ben onlarý görüyorum.
Geçmiþe dair ve kaybettiklerime dair bir çok aný ve hatýra vardý bu küçük karanlýk odada.
Mutfaða geçtim.Kirli bardak ve tabaklar...Buzdolabýnda çürümüþ ,küflenmiþ yiyecekler...Bakýyorum.Benden farklý görünmediklerini fark edip gülümsüyorum onlara.
Bir sýgara yaktým,salondaki kanapeye oturdum.Duvarlarda tablolar vardý.Birinde bir kadýn.Uzun siyah saçlý,boynuna bir ip geçirmiþ ve baþý öne düþmüþ.Resimdeki tek karanlýk olan þey kadýnýn uzun siyah saçlarýydý.Onun dýþýnda gökkuþaðý niteliðinde renkli bir tablo.Resime meraklýydý.Belki kendine ait bir tabloydu bu.Altýna imza atýlmamýþ.
Diðer tablolarda aþaðý yukarý ayný temada.Birþeyler anlatmak istediði çok belli ama objeler ile renkler birbirinden oldukça zýt.Hepsinde bir acý bir hüzün var fakat renkleri alacalý,insanýn gözünü yorarcasýna canlý.
Sanýrým yaþarken o da ruhunu koruyamadý ve göçüp giderken o yýlgýn,karmaþýk ve hasarlý olan ruh ile gitti.Bilmeme imkan yoktu.
Beni neden kovmuþtu bu evden.16 yaþýnda küçük bir kýzdým.Evet küçüktüm,büyüme merakým yoktu,hiç istememiþtim büyümeyi.O hep bunu istermiþ meðer.Beni o kapýdan dýþarý attýðý gün,ayný saniyede ben onaltýsýnda küçük bir kýz deðil,onaltýsýnda koca bir kadýndým artýk.
Acýyý yaþa,kederin tadýna bak,ellerini çamura sür demiþti bana.Öyle yaptým bende.Kederden bozma mutluluklar yaþadým,acýyý dibine kadar tattým,sadece ellerimi deðil,bedenimi,bedenimle birlikte ruhumu yanýma alýp bataklýkta yüzdüm.Yüzdüm ya þimdi arýyorum ki hangi su temizler,hangi su yýkar bu kiri.
Kýzýn,damadýn,diðer çocuklarýn ,torunlarýn...onlar hayattalarken huzurlu büyük bir aile idik biz hatýrladýn mý?Peki onlarý kaybetme ile birlikte ne olmuþtu sana?Ne olmuþtu da beni hiç merak etmemiþtin,arayýp sormamýþtýn.Sokaklarda,kaldýrýmlarda karþýlaþma ihtimalimiz vardý ya seninle ,hiç olmadý bu buluþma.
Karþýlaþsak hatýrlaymýydýn beni.Sanmýyorum.
Þimdi bu büyük evdeyim.Hiç kimsem yok,yine yalnýzým ama sebebini bilmediðim bir güven içindeyim.Bu duvarlar,bu yerler ve onlarýn içinde barýndýrdýklarý hatýralar mýdýr benim böyle hissetmeme neden olan.Bu evde yaþadýðým sürece,(ki) bu süre ölümüm ile sonuçlanacak,o zamana kadar katlanacaksýn bana.Evini,bahçeni,çiçeklerini,kitaplarýný,tablolarýný severdin sen.Onlarý yalnýz býrakmazsýn biliyorum.Ve ben o ölüm aný gelene kadar her baktýðým köþede ,her dokunduðum yerde seni görüp "neden beni sokaklara attý?Neden bir kedi yavrusuna hissettiði merhameti bana hissetmedi?" diye düþüneceðim.Cevabýný belki bu evin,o baktýðým ve dokunduðum köþelerinden birinde bulacaðým yada sonsuza dek muamma!Ve bu evin ýþýklarý akþamlarý hiç yanmayacak,senin için dualar edilmeyecek,sureler okunmayacak.
Son bir merhamet diyorum kalbimde sana dair ama olmuyor,baþaramýyorum.Yýllar önce bu evin, þu anki gibi ayný güveni vermesi için kapýyý sonuna kadar açsaydýn bana,hayatta kalan tek yakýnýn olan torununa ,emin ol ki ne ben böylesine çirkin,utanç dolu,çok aðýr yükler altýna girecektim,nede bedellerini ödemek için yaþamýmdan vazgeçecektim.Ve sen belki dilimden dökülen,yüreðimden geçen bir fatiha suresine kulak verecektin.Ýkimizde ne çok þey kaybettik,ne çok acýlar yaþadýk.Tablolarýnda okudum seni.Acýlarýn varmýþ seninde en az benim ki kadar.

birbirimizi kaybettik.kendimizi kaybettik.
Sanýrým þu anda sana kendini bulman için yardým ediyorlardýr gittiðin yerlerde.
Ben de ayný arayýþtayým.
------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bu evde geçen her dakika daha çok þey öðrenip daha çok þaþýrýyorum.Bu küçük karanlýk oda da ne çok hatýra ne çok gizem varmýþ.Neden mi anlatýyorum,neden mi yazýyorum bunlarý.Elinizi uzattýðýnýz zaman boþlukta mý kalýyor sizin?Benim kalýyor.Uzattýðýnýz elinizi güvenle büyük bir sýcaklýkla,merhametle tutacak birileri vardýr mutlaka çevrenizde diye düþünüyorum.Anne ,baba,kardeþ,uzaktanda olsa bir akraba...Sahip olduklarýnýza ,elinizi boþlukta býrakmayanlara daha sýký sarýlýn diye.

Yaralý eller
Kan içinde þaþkýn ifadeler
Sýyrýldým ansýzýn þuursuz bedenlerden
Geri döndüm
Aradým bulamadým
Seslendim duyamadým
Bekledim

Saatten haberim yok.Gün oldu,gece oldu.Yaralarým arttý,ellerim nasýrlaþtý.Koca koca betonlar nasýl da savruldular!

Neden sonra küçük bir can gözüktü.Toz içinde kara saçlarý,uzun kirpikleri kapalý.Bacaklarý kan için de mi ne.Yaralarý var.O daha yaranýn ne olduðunu bilmezdi ki.Saramadý iþte kendini.
Tanýmadýðým bir adamýn kucaðýnda.Koþtum.Kollarýmdan tuttular.
-yapma yok artýk.nefes almýyor
dediler
Ýnanmadým.Eline yapýþtým.Buz gibi.
-üþüyor mu acaba
dedim.
Herkes aðladý.Tanýmadýðým adam gözyaþlarý içinde kaldý.Tükenen ümitlerimin son duraðý kardeþim,can kardeþim o da gitti.
Delirmeme çok az kaldý.
Ýsyan ettim.Daha çok küçüktü dedim.Onca yükü kaldýramazdý,kaldýramadý iþte dedim.
Susturdular.

Þehir inledi,her köþeden bir feryat geldi.Kurtaramadým seni,tutup çýkaramadým.

Bekledim.
Saatten haberim yok.Gün oldu gece oldu.Yaralarým arttý,ellerim nasýrlaþtý.
Bir kadýn gözüktü.Koþtum.Sýrtýmdaki battaniyemi örttüm hemen üzerine.Yüzünün yarýsý yok mu ne!Kirpikleri ýslak,bedeni hala sýcak.Anneydi o.Annem.Sýcak olacaktý teni elbette.

Kim kalmýþtý geriye?Babam,ablam.Onlarý göremedim.Sordum.

- neredeler

-Baþýn saðolsun

Onlarý da kaybettim.

Enkazda geçirdiðim 36 saat içinde ulaþýlmýþ cansýz bedenlerine.

Bekledim
Saatten haberim yok.Gün oldu gece oldu.Yaralarým arttý,ellerim nasýrlaþtý.
Akrabalarýmý gördüm.Komþularýmý arkadaþlarýmý... On dairelik binanýn enkazýndan sað olarak çýkan üç kiþeden biriydim.

Þanslý mýyým?
Ölüm sýcak gözükür oldu þimdi gözüme.Özlediðim, içimin istediði, bir yok oluþ bir var oluþ oldu
---------------------------------------------------------------------------------------------------------








süveyda(m) ( 12/12/2008 )
---------------------«»---------------------

Hayýrlý günler hocam.Bayramýnýzý kutlayamadým.bayramýnýz mübarek olsun ellerinizden öpüyorum.
arefe günü yola çýktým hocam þehir dýþýndaydým.Yýllardýr görmediðim hatta küs olduðum bir teyzem vardý.onun yanýna gittim.bir kaç gün onunla kaldým.neden derseniz,ben kimim ki kula küseyim,sitem edeyim.yaþananlar yaþandý geçti gitti.Bataktaki halime sebep birilerini aramak yada suçlamak hiç yakýþýr mý bana.kalbimden kini nefreti sökmek istedim.onun için gidip elini öptüm.mutlu oldu,sevindi,özür diledi.huzur doldu içime teyzemle barýþýnca.

hocam sevdiðim gencin askerlik yapacaðý dönem belli oldu.inþaallah haziran ayýnda gelecek.kýsa dönem çýkmasý benim için çok iyi oldu biliyorsunuz.dün yanýmdaydý.askerden gelince hemen yüzük takalým,iyi bir iþ bulup bir iki ay içinde evleneceðiz dedi.
hocam çok tuhaf bir haldeyim bu aralar.sanki þuurum kapalý.ayaklarým yerden kesilmiþ uçuyormuþ gibiyim.bu halim sevinçten yada mutluluktan deðil tam olarak sanki.sanki birþey beni bilmediðim ama korkmadýðým yerlere götürüyor ve ben öylesine inanmýþým ki hiç þüphe duymuyorum tedirgin olmuyorum.
giderken bana söz verdi benden söz aldý.eþim olarak býrakýyorum seni burada ,ona göre davranacaðýný biliyorum.bekle beni dedi.söz verdim,istedim,sevdim... bekleyeceðim tabiiki.

ailesinden dolayý biraz korkum vardý ama bunlarý konuþtuk.içim rahatladý azýcýk.kendimle ilgili deðil ona bir laf gelmesin üzülmesin diye korkum.kýz kardeþi yok ,annem babam seni kýzlarý gibi sevecekler,eðitimli insanlar cahil deðiller korkma sen benimsin,herkesin karþýsýnda savunurum seni dedi.onu tanýyýnca farkettim bir çocuk bir insan kesinlikle doðu terbiyesi almalýymýþ hocam.ailesi onu gerçekten çok iyi yetiþtirmiþ.
yýllar önce kaybettiðim ailemdi bana bu derece sahip çýkan.onlardan sonra kimse tutmadý yüreðimden,elimden.ama þimdi...
birlikte Malatya’daki somuncu baba türbesine gittik.kalabalýk bir yerdi.sanýrým orada eðitim alan Allah dostu öðrencilerde varmýþ.dua ettik.bir adým arkasýnda namaz kýldým.birbirimizi diledik.Allah bizi ayýrmasýn dedik.sonra çok yaþlý bir teyze beni okudu.elinde bir býçak vardý býçaðý bedenime deydirerek okudu.Daha sonra Kayseri’deki baþka bir türbeye daha gittik.Tam olarak ismini hatýrlamýyorum ama seyit isimli bir zaatýn türbesi.Orada da dua ettim hocam.umarým Allah orada yatan kiþilerin yüzü hürmetine benim dualarýmý kabul eder.

Hocam bu genç ile birlikte doðunun bir ilindeki bir türbeye gitmiþtik geçen hafta.Ben orada dua ettim.Dedim ki Allah ým eðer bu genç benim nasibim ise tekrar buraya türbeye gelmeyi nasip et bize birlikte dedim.Sonra o ilde deðil ama baþka bir ildeki bir türbeye birlikte gittik.Acaba duam kabul oldu da bu gencin benim nasibim olduðunun iþaretini mi verdi bana.
Dilerim Rabbim bizi birbirimize yazmýþtýr.

ne çok þeyim varmýþ size anlatacak paylaþacak.nasýl huzur doluyum hocam.Rabbime binlerce kez þükürler olsun.




Selam üzerine olsun Safiye.

Allah nice bayramlara saðlýk afiyet içinde,mutlu yuvanda kavuþtursun..

Teyzen olduðunu,barýþtýðýný öðrenmek beni mutlu etti.Ýnsan kendisiyle ve rabbiyle barýþýnca,küs olduklarýyla barýþmasý da kolay olur.Okuduðun dua seni içinde bulunduðun halden de,geçmiþinin sorumluluk ve cezalarýndan da temizledi inþaallah.

Buradan bir çýkarým yapmak gerekirse denilebilir ki,en zorda olan insan bile dilerse,kýrk gün içinde kendisini içine düþtüðü berbat halden kurtarabilir.Yapmasý gereken kurtulmaya karar vermek,kusuru baþkalarýnda aramak yerine kendisini özeleþtiriye zorlamak,tövbe ederek Allahtan yardým dilemektir.Namaza baþlamak,bu duayý;
’’Ya latýfün ya latif,bi lutfikel hafiyyü bil kudretilleti isteveytü biha alel arþ’’
her namazdan sonra 33 ten aþaðý olmamak kaydýyla okuyabildiði kadar okumaktýr.Bu okuma ve namazýný aralýksýz kýrkbirgün sürdürmekten ibarettir.Secdelerinde üç kere’’subhane rabbiyel ala’’dan sonra üç kere de’’subbuhun kuddüsün rabbilmelaiketi verruh’’demek ve ardýndan üç kere de yusuf aleyhisselamýn balýðýn karnýna düþtüðünde okuduðu;’’La ilahe illa ente subhaneke,inni küntü minez zalimin’’okuyarak secdeyi tamamlamaktýr.

Bu þekilde kýlýnan namazlar ve ardýndan okunan, yukarýdaki tespihi okuyup ta, düþtüðü kötü dudumdan kurtulmayacak bir insan olamaz.Yedi cehennem üzerine gelmiþ bir insan bile kurtulur.Buraya derli toplu bir kere daha yazdým ki,mektuplarýmýzý okuyan insanlar yararlanabilsinler.

Ýkimizin arasýndaki yazýþmalarý blok sayfamda yayýnlamaya baþladým.Ortalama yirmi kiþi okumaya baþlamýþ durumda.Giderek artýyor.Bazý okuyucular dostlarýný haberdar ederek okuttuklarýný bildirdiler.Ne büyük sevap iþliyorlar,bilseler daha çok gayret ederlerdi.

Önceki mektuplarýmýzda belirtildiði üzere niyet edilmeli,salavat getirilmeli,ibadeti bitirdiðimizde de
’’La ilahe illallahü vahtehula þerike leh lehül mülkü ve lehül hamdü ve hüve ala külli þey’ün kadir’’
tespihi en az bir kere okunmalýdýr.Bu son tespih,dileklerin altýna vurulmuþ özel bir mühür gibidir.Dualarýn arþa yolculuðunda kesinlik ve çabukluk saðlar.
Bu son yazdýðýmýz tespih hakkýnda Resulullah s.v. Hiç kimse bu tesbihten daha üstün bir þekilde Allah’ý tespih edemez buyuruyor.Bu tespihi yapaný,ancak daha fazla yapan geçebilir buyurmuþtur.

Mutluluðun mutluluðumdur.Namazlarýna ara vermeden devam etmeni dilerim.O okuduðun tespihi her namazdan sonra üç defa okumaya devam ederken,yasin suresinden bir kýsa ayeti tesbih etmeni istiyorum.O ayet
’’Selamün gavlen mirrrabbir rahiym’’ ayetidir.
Günlük toplam 818 defa okunmalýdýr.Beþ vakte eþit olarak bölüp okuyabildiðin gibi,çalýþma saatlerinde az,istirahat zamanýnýn namazlarýnda daha çoðunu okuyarak 818 e tamamlanabilir.
Bu ayetin tecellisiyle büsbütün selamete çýkarsýn.
Önün ardýn tertemiz olur.

O delikanlý ile aranýzda oluþan ilgiye ve sevgiye sevindim.Umarým iþleriniz devamýna erer ve mutlu bir yuvanýz olur.Allah’ýn izniyle bana bildirilen odur ki,ebediyen bir daha dönmemek üzere kurtuluþun kapýlarý ardýna kadar açýldý.Kendin istemedikten sonra sana kimse zarar veremez.Kendin ise içinden çýktýðýn bataklýðý biliyorsun.Asla unutmamak üzere beyninin bir yerlerinde saklý tutacak,geçmiþinden iðrenmeye devam edeceksin ki,nefsin dersini unutmasýn.

Ýnsanlarýn kalplerinde beslediði her türlü kin ve nefret kendilerine büyük zarar verdiðinden,baþkalarýna deðil nefsimize karþý acýmasýz davranmalýyýz.En çok eleþtirilecek,suçlanacak olan kendi nefsimizdir.Biz istemezsek kimse bize zarar veremez.

Allah’ý, anne- babayý, akrabayý kýrmayan,haklarýný gözeten,bilerek zulüm yapmayan,kendinden düþkün olanlara kibirle muamele etmeyenler,namazýnda niyazýnda olanlar asla mahzun olmazlar.Onlar rableriyle barýþýk yaþarlar.
Ýsyan etmeyen,nimete nankörlük etmeyenler dünyayý da cennet olarak yaþayýp, göçerler.

Türbe ziyaretleri de, yaptýðýnýz dualar da Allah katýnda kabuldür, inþaallah.Ayaklarýn yerden kesilircesine mutlu olman ne güzel.Senin hayatýnýn benzerini yaþayýp ta kurtuluþtan umudunu kesenlere ne güzel örneksin.

Tanýþmamýzdan önce yazdýðýn yazýlarý,mektuplarýmýzýn baþýna koyarak yayýnlýyorum.Sanýrým birkaç tanesini eksik almýþým.Onlarý da tesbit edip yollarsan sevinirim.

Bir de mutlu olduðun zamanlarda da yazmaya devam ederek bana göndermeni istiyorum.
Esra da çok mutlu.Bunalýmlarýndan kurtulmuþ görünüyor.Son mektuplarý kasvet deðil,umut dolu.henüz izleyenlere ulaþmýþ deðil.Þimdilik sadece ben seviniyorum.Yakýnda okuyuculara da ulaþacak.

Bayram nedeniyle o delikanlýyla geziye çýktýðýný,mutlu olduðunu tahmin etmiþtim.O nedenle merak etmeden dönmeni bekledim.Þimdi mutluluk haberlerini,ibadetlerini aksatmadan sürdürdüðünü duymaktan baþka beklentim kalmadý.

Seninle gurur duyduðumu bilmeni istiyorum.Alnýndan,gözlerinden öptüm.Sað ve saðlýklý kal..