şehre inerim
yakana yorgun leylaklar takarım belki
kırlangıçlar yaz yağmurlarıyla giderken bu kentten
trenlerin mahur kalabalıklarından çıkıp
gül kurusu mektupların sararmış sayfalarında unutulurum
raylarda uzayıp giden dolambaçlı sözler
samanyolunda yaş günü unutulmuş bir aşk kanamakta
kirpiklerinin yağmurlarını siliyorum
inip şark bahçelerine güllere su veriyorum
tarhlarda çıplak ayaklı yalnızlık
ses bir oktav derinliğinde
kayıp fotoğraflarda adım adresim yok
Ömriye KARATAŞ
21 Mayıs 2017
