33- Kendimi Avuttum
Dünyaya geldim yürümeye başladım
Bahar yelleri saçlarımı okşarken
Ellerin bağında gördüğüm taze gülleri
Koklamaya çalıştım
Ümitlendim..
Hayat merdivenlerini çıkmak kolay sandım
Ne zaman ellerimi uzatsam
İtildim..
Yine ümidimi yitirmedim
Kendimi avuttum dedim kendi kendime
Bir sen mi itildin..
Sevgi bağı nedir bilmezdim
Her sevmeye kalktığımda
Damlalar süzülür gül yanağıma
Kalmışım okyanusların ortasında
Dev vicdansız balıklara
Her defasında yutuldum
Yine ümidimi yitirmedim
Kendimi avuttum dedim kendi kendime
Bir sen mi yutuldun..
Kızdım, isyanlar başladı yüreğimde
Yerimde duramıyordum
Vurdum dizginleri evimin çok uzağına
Gurbet ellerde
Öyle bir zaman oldu ki
Kimseler yok etrafımda
Sanki kalmışım buz mezarında
Serseri mayın gibi dolaşıyorum
Satılık koyun gibi pazarlarda
Yine ümidimi yitirmedim
Kendimi avuttum dedim kendi kendime
Bir sen mi satıldın...
Öyle bir hal oldu ki hayatım
Önümde askerlik var
Elimde iş güç yok
Cebimde daha önceden biriktirdiğim
Yani anlayacağınız
Cepten yiyiyoruz
Hayat zalimdir
Belki yolun başında
Terlemeden olur mu
Belki de bitmez yokuşlar
Zaten yanmışım bırak inişe
Yine ümidimi yitirmedim
Kendimi avuttum dedim kendi kendime
Bir sen mi yakıldın..
Elbet işlerim girer yoluna
Belli olmaz hayırlı biri çıkar karşına
Ne dertliler geldi geçti
Ne Aşıklar Ferhat ile Şirin misali
Ümitlerin bol olsun yanında
Hiç tükenmesin
Kimler katılmadı ki
Bu dünyanın kervanına
Yine ümidimi yitirmedim
Kendimi avuttum dedim kendi kendime
Bir sen mi katıldın...
24 NİSAN 1984
(
33- Kendimi Avuttum başlıklı yazı
Necmi Yaprak tarafından
6.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
