Online Üye
Online Ziyaretçi
Geceydi on beş Temmuz dondurdu kalpleri buz
Nasıl olurda gece hızla olmuştu gündüz?…
Kimse duyduklarına inanamadı o an
Asker, darbe yapıyor dediklerinde her can!
Havai fişek değil patlayan mermi, bomba
Aslanlar ava çıkmış gökte uçar akbaba!
Söndü bir anda ocak, söndü yanarken lamba
Yıkıldı evlatları, dua etti kaç baba…
Bedir gibi melekler indiler asumandan
Kalplere korku saldı esintiyle ummandan
Kükremiş dalgaları tsunami ile sardı
Korkusuzca yürekler ihlasla küfrü yardı…
Çıktıkça minareye okudukça müezzin
Sela sesi yükseldi sokağı sardı hüzün!
Ey zalim sürdün tankı, sandın ki biz güveyiz
Şaşırdın ezilmedik, vatansever bireyiz!
Osmanlı ruhu hala yaşar mehteri çalar
Gördüler ki ölmemiş, düşmana korku salar!
Allah’u ekber derse önünde kim durur ki
Aziz milletimi kim vatanından sürer ki…
Ne kadar şehit varsa o gün bizle uyandı
Zalim kalbine korku verip gizle dayandı!
Kim bilir ne gördüler hemen teslim oldular
Yarı çıplak el bağlı yollara koyuldular!
Ağlama anne şehit oğluna ben mutluyum
Vatan dimdik ayakta, nasılda şen mutluyum…
On beş temmuz bayramdır halkça nöbet tutarız
Hangi zalim gelirse böyle, hemen yutarız!
Salla ki bayrağımı özgürce dalgalansın
Güçlü Türkiye’m ruhu dünyada damgalansın!
Saffet Kuramaz