Online Üye
Online Ziyaretçi
Yokluğun üstüne biberi döktüm
Güneşle yanınca donmuş su oldu…
Yaşlandığım ana belimi büktüm
Dilimden her çıkan yunmuş Hu oldu…
Süsledim yokluğu inanan çoktu
Kaybedince gördüm nasılda şoktu
Bedenimde bile zenginlik yoktu
Çöllerde Mecnuna konmuş su oldu…
Yoklukta kayboldum dediler deli
Yaşıyor sandılar dediler diri
Mevlana’nın Şemsi dediler piri
Kalp çıktı bekaya sünmüş Hu oldu…
Göz değil kalbinle gör, desinler kör
Kalpten öte yokluk, dön Rabbine sor
Fakirdedir gerçek görünse de zor
Aşkla kaynayınca, suda Hu oldu…
Saffet Kuramaz