“ …Þüphesiz ki, bir kavim kendi durumunu deðiþtirmedikçe Allah onlarýn durumunu deðiþtirmez…” (R’ad Suresi, 11) 

“…Bir toplum kendilerinde bulunan (iyi davranýþlar)ý deðiþtirmedikçe, Allah onlara verdiði bir nimeti deðiþtirmez ve þüphesiz Allah hakkýyla iþitendir, hakkýyla bilendir.” (Enfal Suresi, 53)

“Deðiþmeyen tek þey deðiþimdir.”

Kimsenin deðiþime karþý olduðu filan yok; zaten þartlara, zaman ve zemine göre ister istemez bir takým deðiþiklikler olmaktadýr… Neler de deðiþmedi ki, nelerin orijinalitesi deðiþikliðe uðramadý ki?..

Mevsimler deðiþti, doðal olan her þey deðiþti, gece-gündüz deðiþti, mümin-kâfir deðiþti, ana-baba deðiþti, kýz-oðlan deðiþti, alýþveriþ deðiþti, ticaret deðiþti, eðitim-öðretim deðiþti, alýþkanlýklar deðiþti…

Ancak eðer deðiþim iyiye, güzele, hayra ve müspete doðru olursa faydalý olur… Bizi bizden alýp götürecekse kiþilik ve kimliðimizi yitirmemize sebep olacaksa yaþamanýn ne anlamý kalýr ki?..

Modern zamanlarda meydana gelen deðiþimlere baktýðýmýzda; bilim ve teknoloji anlamýndaki deðiþim, dönüþüm ve ilerlemeye, hayatý kolaylaþtýrýrken verdiði zararlara raðmen kimsenin bir þey diyeceði yok, belki olmaz da… Dese bile bazý þeylerin neredeyse vazgeçilmez olduðunu da bilir…

Bizim burada gündeme almak istediðimiz menfi anlamdaki kiþisel deðiþimler…

Deðiþelim derken çok mu deðiþtik ne? Mesela:

·         Kalabalýklarda yalnýzlaþtýk.

·         Deðerlerimizi kaybettik.

·         Ýnandýðýmýz gibi yaþamayýnca, yaþadýðýmýz gibi inanmaya baþladýk.

·         Rehavete kapýldýk.

·         Teknoloji bizi, çocuklarýmýzý, öðrencilerimizi ve aileleri esir aldý.

·         Dünyevileþtik.

·         Ýfrat-tefrit gibi uç yerlerde dolaþtýk.

·         Diðerkâmlýðý unuttuk.

·         Empati kurmaz olduk.

·         Bencilliðimiz arttý, cimrileþtik.

·         Enaniyetimiz kabardý.

·         Merhametimiz tükendi; zira acýmasýzlýða alýþtý(rýldý)k.

·         Gördüðümüz kötülük ve yanlýþlýklarý düzeltmek yerine görmezden geldik.

·         Ýbadetlerimizi geleneksel bir vecibe mantýðýyla eda ettik.

·         Dostlarla, akraba ve arkadaþlarla selamý, sabahý ve sýla-i rahmi kestik.

·         Kimimiz sünnetleri farz mesabesine çýkarýrken, kimimiz de mekruhlarý haram derecesine çýkardýk.

·         Toplum dini olan Ýslam’ý bireyselleþtirdik; zira cemaat deyince korkmaya baþladýk ve namazda omuz omuza verdiðimizin dönüp yüzüne bakmadýk.

·         Ramazan ve Kurban bayramlarýný tatil beldelerine gitmek için fýrsat bildik. Ayrýca Ramazan’a þeker, Kurban’a da kavurma bayramý deme noktasýna geldik.

·         Yüce kitabýmýzý okumadýk, okuduk anlamadýk, anladýk yaþamadýk.

·         Hz. Peygambere, o da bizim gibi bir beþerdir diyerek sýradanlaþtýrýp modelliðini düþürerek Kur’an’dan ilmihal çýkarýp nefsaniyetimize göre deðerlendirdik.

·         Saygý-sevgi kavramlarýný bile kullanamaz olduk. Çünkü her birey baðýmsýz bir þekilde oturmasýna kalkmasýna ve toplumsal kurallara hiç dikkat etmeden darmadaðýnýk biçimde kafasýna göre hareket etmektedir.

·         Bilim ve tekniði insanýn emrine veremeyince insan onun emrine girdi.

·         Parayý kiþiler kontrol edemeyince para kiþileri esir alýp kontrol etmeye baþladý.

·         Kredi kartlarý ve faiz birçok ocaðý söndürdü.

·         Okullarýmýzda eðitim hiç verilmediði gibi yoðun bilgi kirliliði denilebilecek bir öðretimle robot gibi duyarsýz öðrenciler yetiþtirilmektedir.

·         Ýmkânlar arttýkça çýlgýnlýklar da o oranda artmaktadýr; uyuþturucu, sigara ve alkol kullanýmýnda ciddi artýþlar olmaktadýr.

·         Adaba mugayir, özentiye dayalý giyim kuþam nedeniyle hiç arzu edilmeyen sonuçlarla karþýlaþýyoruz.

·         TV dizileri her türlü ahlaksýzlýðý, sahtekârlýðý, hýrsýzlýðý, çarpýk iliþkileri millete öðretir oldu.

·         Ölümü hatta Allah’ý bile çoðumuz unuttuk.

·         Ahirete iman konusunda çoktan sýnýfta kaldýk.

·          Kul hakký çok rahat yenilir hale geldi.

·         Fertler sorumluluklarýný unutmuþa benziyor.

·         Menfaatçilik baþýný almýþ gidiyor.

·         Sabýr ve tahammüller kalmamýþ, agresifleþen zevat kavga etmek için fýrsat kolluyor.

·         Ticarette; alýþveriþte dürüstlük kalmamýþ.

·         Toplumda güvensizlik egemen.

·         Piyasa iki yülü insan kaynýyor.

·         Aile içi ve dýþý baðlarýnda kopmalar giderek artýyor.

·         Gayrimeþru iþler ve iliþkiler haddinden fazla.

·         Ne terör, ne âfât, ne de kaza-bela ders çýkarmamýz için artýk hiç kâr etmiyor.

Görüldüðü gibi olumsuzluklarý say say bitmez vaziyette…

Acaba bütün bunlar deðiþelim, deðiþmeliyiz derken yanlýþlýkla mý uðradýðýmýz deðiþim ve deðiþiklikler diye kendimize sormaktan alamýyoruz.

Ýyi de peki bunun tersi mümkün deðil mi? Elbette ki mümkündür amma velâkin fakat ahvalimiz bundan ibaret maalesef…

Böylesi bir ahval ile de matlup olan toplum inþa e-di-le-meeez!

Öyleyse çare nedir?

Bunun cevabý çok basit, icrasý zor olsa da: Aslýmýza, inanmýþ ve inandýðý gibi yaþamayý gerektiren kimliðimize geri dönmek, milli, manevi ve tarihi deðerlerimize sahip çýkýp yeniden yaþatarak milletimizi bu hengâmeden kurtarabiliriz. Bu anlamda herkes ve her kurum üzerine düþeni yapmalýdýr diye düþünüyoruz…

MFK