Ey nefsim, sen bana ters paralelde istekle yaşıyorsun ama aynı enlemde, benim içimde, aklımda, kalbimde gibisin...
Zamanla beraberiz ama kalp ile ayrıyız.
Seninle savaş halindeyim, başka çare bırakmıyorsun bana... sana karşı aştığım savaşımı kazanmalıyım, kazanmak zorundayım...
Neden kazanmalıyım biliyor musun? Seninde istediğin cennet amali ile, Allah’a sevgiliye kavuşmak için.
Sevgili nedir sence? kavuştuğunda terk ettiğin mi, yoksa o sevginin devamlı arttığı coşku mu, heyecan mı?
Eğer o sevgiyi yaşamazsam, namazla secde de dokunmazsam, açlıkla midemde sınavı başaramazsam, edeple şeytan meydan okumazsam, her gördüğümde Onu görmezsem, her işittiğimde kalbime ilahi aşk nakşetmezse, bir gitsem bir daha gitmediğim, sürekli daldan dala konduğum aşınmış kapı olur, aşındıkça da yok olur, yitiririm kendimi… O sevgi asla olmaz!
Sen beni hükümdarın kabul et, dır dır etme, daldan dala kondurma, düşmanımla birlik olma, dost arıyorsan o benim. benden başkası sana asla dost da olmaz.
Zamn geçer, senin terbiyesizliğin yüzünden acı çekerim. Beni herkese rezil kepaze edersin. Ne kazanırsın ki, eğer küfrederlerse sen ondan geri mi kalısın ki… Eğer döverlerse, sen o yumruklardan da payını almaz mısın ki… Eğer küfrettirirsen, sinirlendirirsen, ben ağlarsam, sen güler misin ki… Bana gelen herşey seni de bağlar bilesin.
Bana seni terbiye edecek, bir öğretmenliği meslek edindirme! Sen edebini bil, başını eğ ve bana kul ol…. Sen bana kul ol ki, Allah’ta bizi sevsin, bize merhamet etsin, olur mu?
Allah'ım bana ve tüm nefsiyle savaşanlara yardım et, muzaffer eyle… Kan dökülmeden, kimse incinmeden, savaşı kazanalım inşallah… Gazamız mübarek olsun hepimizin, Amin…
Saffet Kuramaz