Gurbet
elde nâçâr kaldım
Köyümü
ne çok özledim
Derin
hayallere daldım
Köyümü
ne çok özledim
Duydum
ki çiçekler açmış
Etrafına
koku saçmış
Ana
baba başta taçmış
Köyümü
ne çok özledim
Çeşmesini,
pınarını...
Meşesini,
çınarını...
Ortasını,
kenarını...
Köyümü
ne çok özledim
Ölüsüyle,
sağlarıyla
Çiçeklenmiş
dağlarıyla
Bereketli
bağlarıyla
Köyümü
ne çok özledim
Havası
suyu başkadır
İnsanın
huyu başkadır
Derneği,
toyu başkadır
Köyümü
ne çok özledim
Zihnimde
köyün izleri
Aşikâr
olmuş gizleri
Şehirler
yordu bizleri
Köyümü
ne çok özledim
Dünün
kadri bilinmiyor
Hatıralar
silinmiyor
Gurbet
elde gülünmüyor
Köyümü
ne çok özledim
İçimiz
hasretle yandı
Gönlümüz
hüzne boyandı
Bıçak
kemiğe dayandı
Köyümü
ne çok özledim
Umutlarım
harap oldu
Gördüklerim
serap oldu
Her
ne varsa türap oldu
Köyümü
ne çok özledim
M. NİHAT MALKOÇ