Kaç sene içinde bu acýyla yaþadýn diye sordum bir teyzeye, Hiç zorlanmadýn mý? Kalbin nasýl dayandý? diye sorular üst üste iliþti hayatýn her sözünü duyan o kulaklara.

Ufak bir tebessüm býrakalým ve anlatalým þu hayatý; Yüzümde ki her kýrýþýklýk, her bir iz, her bir aný yaþanmýþlýðýn birer imzasý niteliðindedir, daha yaþýmýz gençti, hayattan henüz bir sille yemedik, herþey o kadar güzel geliyordu ki bana sanki hiç kimse gitmeyecek ve herþey ayný kalacak  gibi hissediyor ve görüyordum ama öyle olmadýðýný kýsa zamanda anladým dedi þu hayata iz býrakan teyze. Dedim ya gençtim, bir delikanlý çocuk gördüm bizim mahallede o an kalbim farklý ve hýzlý atmaya baþladý, sanki onda kendimi görmüþtüm ama sonra kendi kendime ''Saçmalama, kendine gel, tanýmýyosun etmiyosun ne bu düþünceler'' demeye baþladým. Biliyordum onda saklý biþey vardý, aradan uzun bir süre geçti ve yine onu gördüm ama bu sefer oda bana baktý ve ilk defa birisi için terledim ve tebessüm ettim, ama o zamanlarda ne öyle görüþmek nede buluþmak haddimizeydi, zinhar bakmayacaksýn, yoksa sonsuza kadar dillerde hapis olucaktýn. Ama o an herþeyi göze almýþ vaziyette ona tebessüm ettim, oda bana tebessüm etti iþte o an bir hikaye baþladý, sonu hayatýma zincir vuracak bir hikaye...

Tanýþmýþtýk bir vesile ile, belki kasetin baþa sarýlmasý gibi o aný hep baþa sardým bir ömür boyu. Seviyordum hemde fazlasý ile seviyordum, oda beni çok sevdi hemde herkes ve herþeye raðmen çok sevdi, hiç umutsuz olmadýk, ümid bizim ufkumuzdu, vuslat ahh vuslat bak yine yandý þu gönlüm, onu çok özledim biliyorum geri gelmeyecek artýk bana, bunun farkýndayým ama napayým oðlum çok özledim iþte. Bu sýrada o gözlerden yaþlarýn damla damla aktýðýný gördüm birden bende duygulandým sonra bir nefes alarak, peki sonra ne oldu teyze kavuþamadýnýz mý? diye sordum. Cevabý çok kýsa ama bir hayata deðer bir cevab oldu. ''Kavuþtuk, biz görmeden seviyoruz.'' dedi. Þaþýrmýþtým ama bu cevab bený daha da heyecanlandýrdý, anlat be teyzem ne yaþadýnda böyle yandý o temiz yüreðin dedim. Tebessüm býraktý alttan, ''Beni iyi dinle oðlum'' dedi ve baþlamýþtý hayata býraktýðý o izi anlatmaya.

Yaþým 75 oldu, bir gün bile onsuz hayatým geçmedi, onu severken baþkasýna bakmak, konuþmak ve vakit geçirmek ona ihanet olacaktý, yapmadým baþkasýný almadým hayatýma sadece onu yaþadým tam 75 sene. 

Çok seven insan, çok acý çeken insandýr, bizde çok sevdik fazlasý ile acý çektik. Bir gün onla buluþmak için sözleþtik, çýnar aðacýný bizim buluþma noktamýz oldu, her zaman orda buluþurduk. O gün geldi ben tam saatinde orda oldum ama o gelmedi aradan saatler geçti, hava karardý ama o gelmedi, bende eve gittim ama içimde çok kötü bir his vardý bunu hissediyordum, onu öyle çok merak ettim ki artýk dayanamadým gece vakti çýktým onun evine gidecektim ama ev bize o kadar uzaktý ki olsun dedim o saatte gittim evlerine evilerinin önü kalabalýktý, o an kalbim öyle yandý ki evladým o an  gözlerim öyle karanlýk oldu ki, ayakta zor durabiliyordum, onunla 2 sene görüþtük sadece bu kadar kýsa olamaz dedim kendi kendime neden bilmiyorum ama hissetmiþtim iþte, gittim oraya annesini tanýyordum, diline tek bir söz vardý ''Oðlum'' o an ben hayatta bir iz býraktým, ismini sorma bana o bende saklý kalacak dedi, yanýma gelirken kalp krizi geçirmiþ ve olduðu yere yýðýlmýþ elinde de bana yaptýðý bir hediye ortasýnda benim ismim. Bitti mi sence herþey, hayýr tabi ki, ben 75 yaþýndayým ve hergün sevdiðim adamý ziyaret ediyorum, iþte evlat hayatta bir iz arýyorsan, biraz yaþayacaksýn. Benim de izim þimdi mezarlýkta beni bekliyor dedi teyze. Aðlamýþtým o an ve ellerini öperek yanýndan ayrýldým, düþündüm ve tek dediðim þu oldu;

Aþk, sevmek ve yanmaktýr.