ŞİİR KOKAR BU SOKAKLAR
Islanmış
gözyaşlarından
Şiir
kokar bu sokaklar
O
yüzden mahzundur kaldırım taşları
Hayatın
boşluğunda kaybolmuş insanların
Alın
teridir aşları
Bedenler
hayat bulurken topraktan
Zamanı
gelenler toprağa koyarlar sessizce başlarını
Önce
ağaran saçlar dökülür
Sonbahara
yapraklar gibi
Sonra
her uzuv bir, bir terk eder
Yoksulluğun
ağırlığına boyunlar bükülür
Her
kes bir bedel öder
İyiler
karşılığını bir gün alır
Kötülerin
gözleri hep ardında
Akılları
başkalarında kalır
Kimleri
yaşarlar boğazda
Büyük
bir kesimse hep dar boğazda
Hayat
bu
Bozulanlar
istisna
Kalplerdeki
duyguların pusulası
Hep
sonsuzluğu gösterir
Aşkın
merkezidir sılası
Yolu
aşk yolu
Gıdası
sevgidir
Zamanın
öldüğü
Bir
mücadelenin yaşandığı
Anıların
sükûtudur sokaklar
Her
sabah ve akşam
Mücadele
ederken ağarır şakaklar
Sessizce
doğup ölürken
Çığlık,
çığlığa feryadıyla insanlık ölür
Gündüzün
anılarını
Geceler
şefkatle saklar
Vefalı
yürekler gibi
Ve
insanın hayatı bir şiir olur
Kırık
gönüllerde yeni hayaller doğar
Gerçekleşemeyenlerse
ölür
19-09-2014
Şair,
Burhan AKSU