Sensizliği Astım Odamın Tavanına
Ben bu gecede sensiz,
Bu gecede uzandım yatağıma sessiz.
Konuştum biraz,
Tavanda asılı yalnızlığımla.
Sordum hep sordum!!
O hep sustu
Hiç ele vermedi seni,
Anlatmadı...
Sana ait senleri.
Ve ben yine sordum.
Özledimi?
Beni çok sevdimi?
Bir gün çıkıp gelecekmi?
Uzattım ellerimi tutmak istedim,
Tavanda asılı yalnızlığı.
Haykırdım!!
Bitirelim dedim bu ayrılığı,
Yine o hep sustu,
Yine ben hep sordum.
Sus...
Sus ama,
Yalnızlığımla yalnız bırakma,
Sakın gitme...
Az kaldı hadi bir gayret,
Dokun yüreğime.
Sen yeterki iste,
Geceler boyu örterim karanlığı üzerime.
Sen yine yalnız değilsin.
Asılı kalsanda gecenin matemine,
Ben nefesimle ses veririm,
Odadaki sessizliğine.
Bedenim üşüsede,
Böl karanlığı ikiye,
Yavaşça ışık kümesi süzülsün,
Penceremden içeriye.
Şimdi sıra geldi yalnızlığı bölmeye!
Bir yanım ben,
Diğer yanım eksik kalsın,
Odamın tavanındaki,
Asılı yalnızlığımsın sen.
Gamze YAĞMUR 21.10.2009
(
Sensizliği Astım Odamın Tavanına başlıklı yazı
GamzeYAĞMUR tarafından
12.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
