Dün mektup
göndermişsin satır satır okudum
O halin
neydi öyle çözemedim Fikret Bey
Mısraların
içinde hatıralar dokudum
Ama şu
kırgınlığı yazamadım Fikret Bey
Meramımız
net bizim dostluklar payemizdir
Doğru insan
olarak yaşamak gayemizdir
Şiirde
söylenilen bil ki hikâyemizdir
Hikâyeni
yazmışsın kızamadım Fikret Bey
Görürüm fren
yaptın etkinliğin azaldı
Ama sağlık
yönünden nefesiniz düzeldi
Şiirlere
döktüğün birbirinden güzeldi
Bu yüzden
hicvedip de üzemedim Fikret Bey
Sen ki
öteden beri hem öğrenci hem şair
Yazmadın mı
her türlü meselelere dair
Yakışır
kalemine yazdığın her tür şiir
Sessizce
şiirinden uzamadım Fikret Bey
Karanlık biter
elbet aydınlık sabrın sonu
Üstesinden
gelirsen refaha çıkar konu
Sana hiç
faydası yok aklından çıkar onu
Kayda değer
methiye dizemedim Fikret Bey
Zamanın
kıymetini yazan okuyan bilir
İçinde ki
dünyayı arayan orda bulur
Demem o ki
kurtuldun insan zifirden ölür
Sevindim dudağımı
büzemedim Fikret Bey
Âdem der ki
sabreyle sabrın sonu selamet
Epeyce zaman
geçti bu iyiye alamet
Sakın ha
başlayıp da etmeyesin vahamet
Ağlarsın çocuk
gibi kızamadım Fikret Bey
Daha yazardım
amma yazamadım Fikret Bey
Âdem Efiloğlu