Kırmızı gün vardı güneşin battığı toprakta
6 ay kış vardı gözlerinde, sanki kuzey kutbunun aralığındaydık
Ve 6 ay yaz yoktu haziranlarda
Göç başlardı mayısların
sonunda güneye doğru
Toprak, toprak değildi,
toprak aslında yeryüzünün kalbiydi...
Öpüyordum ölmeden seni
Yoksa ecel koynunda mıydı
ölüm arkandan mi yürüyordu
Alt üsttü yokluğunda,
Yıkılmıştı, harabelerdi içim
Soğudu soğuk sularım ve duruldu
Metaforlar üredi yalnız gecenin sabahında, benziyordu bütün kadınlar birbirine ve ben aşıktım kadın nesline.
Sanki mikrop gibiydi yalnızlık,
Vebaydı ortaçağlı takviminde
Ve katliamlar yaratıyordu tıbbiyesiz doktorlarımın ellerinde
Yeniliyordum zamana, takvimlerin yaprakları artık koparılmaz olmuştu
Bir daha yeni yıl gelmez ülkeme
Rönesans uğramaz kilisenin egemenliğine
yıkılmaz Bastille Hapishanesi
Ve hiç kapanmaz eski çağım
Bilakis itinayla devam ediyor yıllar
Aksine döneniyor dünya,
Artık batı güneşin ilk ufukları...
(
Bastille başlıklı yazı
portakal0001 tarafından
25.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
