Kıyamet gününde bile gördüğüm gözlerin
O en karanlık yerde bana ışık olan gözlerin
Zaman zaman güneşe benzettiğim
Aya yetki verir bakışların
Okyanusa kucak açan gülüşün
Kaplumbağalara yol gösterir
Sen olmasan bu ben kapkaranlık
Bir de resmin olsa
Yani istediğim zaman güneş doğsa
Ve cebime sığsa
Ah şu gözlerin
Bir de var olsan
Yalnızca aklımla değil
Bilakis ellerimle tutsam
Öpsem...
Gözlerini...
Nasıl da mutlu olurdum
Çocuklar gibi
Saf ve el değmemiş
Bir bilsem seni
Eskisi gibi
Görsem ve tutsam
Gözlerini...
Ruhum daha bir yalnız şu günlerde
Kıyıdan uzakta
Senden...
Bir de bilmiyorum seni
Bilsem ellerimle bu beni sana getiririm
Kıyından bana doğru bir ışık yansa
Bulurum yönümü
Yıldızlar beyhude yalnız gözlerin
Yeter bu bozuk pusulaya
İçine kuzeyi mühürlediğim gözlerin
Uzak, sen
Ve hatta yok
Yoksun, şu maddeler evreninde
Yalnızca aklımda kaldın
Eskiden zihnimdeki silueti dünyada bulurum sanıyordum
Bir gün gelecek ve varoluşum anlamlanacaktı, senle
Bir gün geldi fakat varlığım hala anlamsızdı
Yani bu dünya ve senin olmayışın biraz akla aykırı
Yalnız yaratılmış olamam
Bir yerde bir zamanda bir ışık hızının gölgesinde sevmek meşru olmalıydı
İnancım yok değil
Varoluşumu seviyorum.
Bütün her şeye rağmen...
(
Gözlerin başlıklı yazı
portakal0001 tarafından
9.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
