Bir ışık gördüm anne, Bana doğru yaklaşan. Adına ölüm meleği diyorlarmış. Korkmuyorum ki... Beni bana kavuşturandan Neden korkayım ki? Ölümün ıslak avuçlarında, Çürüyor et yığını bedenim. Onca neden arasında, Tektir benim nedenim; Et ve kemik yığınından, Sıyrılmaktır emelim. Gülümsüyor sırmalı saçlarıma, Benim ölüm meleğim. Silip de gözyaşımı, "Korkma," diyor "Gelen benim." Öpüp, titreyen ruhumu, Tutuyor küçük ellerimden Kapatıp yaşlı gözümü, Öpüyor saklı düşlerimden, Asıl düşüm o imiş benim. Anlıyorum şimdi en derinimden..
( Düşümdeki Melek başlıklı yazı AyşegülAktağ tarafından 13.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
