RÜZGÂR GÝBÝ GEÇTÝ

     Yazýmýzýn giriþ kýsmýný yaþanmýþ hikâyelerden birini seçerek taçlandýralým:

“ Yýllar sonra bile kadýn, adama âþýk olduðu günü dün gibi hatýrlýyordu. Hafýzasýna böylesine yerleþen bir baþka gün daha yoktu…

     Lise son sýnýfýn son günlerine doðruydu. Bir cumartesi akþamý genç adam ona telefon etmiþ ve birlikte bir yerlere gitmeyi önermiþti. Genç kýz, onun sesindeki endiþeyi hissetmiþ ve onu onayladýðýný belli ederek “Tabii ki ben de isterim. Ne yapmayý düþünüyorsun? Nereye gidelim?” diye sordu.

     Adam büyük bir hevesle “Belki sinemaya gidebiliriz,” diye cevap verdi.

Kýz, “Ne izlemek istiyorsun?” diye sorunca adam seçenekleri düþünürken içinden asýl gelen cevap dökülüverdi dudaklarýndan: “Seni…”

     Ne anlamlý bir hatýra, deðil mi? Ýnsan candan sevince ruhundaki aþký demek ki yýllarca canlý tutabiliyor. Aranýzda ‘Rüzgâr Gibi Geçti’ kitabýný okuyanýnýz yahut filmini izleyeniniz var mý? Sanýrým filmini lise yýllarýmda izledim. Yabancý dilden Türkçeye çeviri olan eserleri anlamakta zorlanýrsam yahut çevirmenin çevirisini beðenmezsem o eserin önce filmini izlerim. Görsel hafýzamda görsel ve iþitsel sahneler kalýcý hâle gelince kitaba odaklanmam kolaylaþýyor. Oradaki aþk hikâyesi ve baþroldeki bayanýn yaþamýný, o eski dönemleri ve eski yýllarda çekilen o dönemin filmini, giyim tarzý ve kültürünü çok beðenmiþtim. Oldukça uzun soluklu bir filmdi, kitabý da kalýndý ve bende sadece 1.cildi vardý, sonra sanýrým 2. cildini de bulup okudum. Görsel sahnelerle, iþitsel öðelerle ruha akseder edebiyat gün gelir.

     Sevdiðine bakmaya doyamaz bazen insan. Annemizi bile yemek yaparken izlemek ruhumuzu dinlendirir. Ýþini aþkla yaparken sevgisini ve kalbini de yemeðe katar analarýmýz ve o sýcacýk yemek bereketlenip ballanýr. Öpmeye doyamadýðýmýz, sýmsýký sarýlmaktan vazgeçemediðimiz, kokusunu içimize çekmekten usanmadýðýmýz bir tane saðlam dostumuz olsa sayý olarak yeterli gelir. Biricik dost, etraftaki tüm insanlarýn ötesinde bir hava verir ve yalnýzlýðýmýzý dolduruverir. Aþka tutulur kalpler, bir sinema þeridi gibi akýp gider geçmiþteki günler.

     Rüzgâr gibi geçer ömür. Gün gelir: “Rüzgâr gibi geçti gençliðim, öpüp koklayarak tutamadým gonca gibi yýllarýmý…” diye hayýflanan ve arzusu hasrete dönüþen insanlarýmýz çýkar aramýzdan. Rüzgâr gibi esip geçer gençlik yýllarý, vakti iyi deðerlendirince þiir tadýnda dopdolu hatýralar býrakýr izimizde.

25 Ekim 2017 – Çarþamba,              Saat: 00.00